Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Μαθαίνεις... Εγκώμιο της σκιάς - Χόρχε Λούις Μπόρχες

Με κάθε "Αντίο", ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ...



Χόρχε Λουίς Μπόρχες - Μαθαίνεις

"Μαθαίνεις"
Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
και να αλυσοδένεις μια ψυχή.
Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια
Και αρχίζεις να μαθαίνεις
πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις
Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας
και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού
Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,
γιατί το έδαφος του Αύριο
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια

…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.
Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου
μπορεί να σου κάνει κακό.
Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
Αντί να περιμένεις κάποιον
να σου φέρει λουλούδια
Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις
Και μαθαίνεις… μαθαίνεις
με κάθε αντίο μαθαίνεις
Χόρχε Λούις Μπόρχες

Εγκώμιο της σκιάς
Τα γερατειά (όπως τ’ αποκαλούν οι άλλοι)
μπορεί και να ’ναι ο καιρός της ευτυχίας μας.
Το ζώο έχει πια πεθάνει ή πεθαίνει όπου να ’ναι.
Απομένει μονάχα ο άνθρωπος κι η ψυχή του.
Ζω ανάμεσα σε θαμπές και διάφανες μορφές
που ακόμα δεν έχουν γίνει απόλυτο σκοτάδι.
Το Μπουένος Άιρες
που παλιά μοιραζόταν σε φτωχογειτονιές
προς τη μεριά του απέραντου κάμπου,
έγινε πάλι το νεκροταφείο Ρεκολέτα, η πλατεία Ρετίρο,
τα δρομάκια της παλιάς πόλης
και τα ετοιμόρροπα παλιά σπίτια
μια περιοχή που ακόμα λέμε Νότο.
Πάντοτε στη ζωή μου όλα ήρθαν άφθονα.
ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης έβγαλε τα μάτια του για να σκέφτεται.
ο χρόνος ήταν ο δικός μου ο Δημόκριτος.
Αυτό το μισοσκόταδο σέρνεται αργά αργά και δεν πληγώνει.
κυλάει πάνω σε μια ήρεμη πλαγιά
και μοιάζει σα να είναι η αιωνιότητα.
Οι φίλοι μου δεν έχουν μορφή
οι γυναίκες είναι όπως ήταν εδώ και πολλά χρόνια,
μπερδεύεται η μια γωνιά του δρόμου με την άλλη,
δεν έχουν γράμματα οι σελίδες των βιβλίων.
Όλα αυτά θα ’πρεπε να με τρομάζουν
όμως αφήνουν μια γεύση γλυκιά, μια επιστροφή.
Από τα τόσα κείμενα που έχουν γραφτεί πάνω στη γη
λίγα μονάχα έχω διαβάσει
κι αυτά τα ίδια συνεχίζω να διαβάζω με τη μνήμη,
να τα διαβάζω και να τα μεταπλάθω.
Απ’ το Νοτιά, τη Δύση, την Ανατολή και το Βοριά,
συγκλίνουν οι δρόμοι που μ’ οδήγησαν
στο μυστικό μου κέντρο.
Οι δρόμοι αυτοί ήταν αντίλαλοι και βήματα,
γυναίκες, άντρες, αγωνίες, αναβιώσεις,
μέρες και νύχτες,
λήθαργοι κι όνειρα,
η καθεμιά στιγμή του χτες,
του κάθε χτες του κόσμου,
το κραταιό σπαθί του δανού και η σελήνη του πέρση,
τα έργα των νεκρών,
ο έρωτας που βρήκε ανταπόκριση, τα λόγια,
ο Έμερσον και το χιόνι, τόσα και τόσα…
Τώρα μπορώ να τα ξεχάσω. Φτάνω στο στόχο μου,
στην άλγεβρά μου, στην κλείδα
και στον καθρέφτη μου.
Σύντομα θα ξέρω ποιος είμαι.

Δεν υπάρχει εγγύηση - Ο ίδιος άνθρωπος


Αυτά τα τραγούδια τα άκουσα προχθές, για πρώτη φορά, σ' ένα ταξί. Μ' άρεσαν τα λόγια τους.



Δεν υπάρχει εγγύηση



Ο ίδιος άνθρωπος

Η εκπομπή είχε τίτλο "Ζήτα μου ότι θες".
(Τα κράτησα στις σημειώσεις μου για να τα ψάξω και τα έψαξα απόψε. Ναι...για τις εγκυκλοπαιδικές μου γνώσεις! Γιατί όχι;)

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Η φύση εκδικείται




Απ' την μάχη μου με την φύση, νικήτρια εκείνη.
Εδώ ερείπιο, μ' αρέσει δε μ' αρέσει.

Κρατούσε μήλα - Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης

February 7, 2012

Κρατούσε μήλα


Κρατούσε στα χέρια δυο σακούλες πλαστικές. Γεμάτες μήλα. Μια στο κάθε χέρι. Στη μια κόκκινα μήλα, στην άλλη πράσινα. Γέροντας _ εβδομηντάρης. Ψηλός, αξύριστος εδώ και μέρες, γκρίζα έως άσπρα γένια. Ένα γκρίζο, φθαρμένο παλτό. Μάτια ανοιχτόχρωμα. Καλοκάγαθη φάτσα. Στάθηκε έξω απ’ την κεντρική πόρτα. Πολύ χάι το μαγαζί _ μια μπυραρία. Δεν τόλμησε να μπει μέσα. Αν ήταν πιο οικείο, πιο λαϊκό, ίσως. Εδώ όχι _ θα τον έδιωχναν με τις κλωτσιές. Ύψωσε τις σακούλες. Με ένταση εσωτερική. Δείχνοντάς μας τα μήλα. Σ’ όσους κάθονταν σε σημείο που να τον βλέπουν μέσα απ’ την τζαμαρία της πόρτας. Κανείς δεν τον φώναξε, κανείς δεν αγόρασε. Κανείς δεν τον πρόσεξε. Κι εκείνος έφυγε _ είχε ψωφόκρυο έξω. Καμπουριασμένος, με μικρά, γρήγορα βηματάκια.
Όταν έφυγε, κατάλαβα ποιος ήταν. Ήταν ο Σπύρος, εκείνος ο Σπύρος του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Απ’ το «Ταξίδι στα Κύθηρα». Κι ας μην έμοιαζε στον Μάνο Κατράκη. Κι ας πούλαγε μήλα κι όχι βότανα. Ήταν εκείνος ο Σπύρος που ο Αλέξανδρος, ο σκηνοθέτης, πρωτοαντικρύζει μέσα απ’ τον καθρέφτη με τις δαχτυλιές, όταν ο γέροντας μπαίνει στο παλιό καφενείο, με βήμα αδύναμο, ασθενική φωνή κι ένα ψάθινο καλάθι στα χέρια, με τα βότανα. Εκείνος ο Σπύρος που σε λίγο, θα κατεβεί απ’ τη σκάλα του Ukraina, τηυ σκάλα της επιστροφής, που το κατέβασμά της, ατέλειωτο, κρατάει όσο και τα τριάντα δυο χρόνια της εξορίας του και θα φωνάξει «Εγώ είμαι!» _ μια φωνή που σε χαράζει. Και που κατόπιν ρωτάει: «Δε θα φιληθούμε;». Κι ύστερα λέει απλά, στεγνά: «Φοβάμαι».
Όχι, ούτε το σπαρακτικό μοτίβο της Καραΐνδρου ακουγόταν. Αλλά είμαι πια σίγουρος, πως, ναι, αυτός ήταν. Ο Σπύρος.


http://www.youtube.com/watch?v=avUiGUox8PM
Στον Ljupcho. Και στην Βένα.

Όπου φτωχός κι η μοίρα του!

Και να ήθελα να γράψω κι άλλα, χθες, δεν πρόκαμα...
Κόπηκε το ρεύμα, πλημμύρισα, όλη νύχτα πάλευα με τον αέρα της βροχής... σήμερα απλώνω και στεγνώνω τα χαλιά μου και τα χάλια μου, συνάμα, βρήκα την καμινάδα μου... και περιμένω τον μάστορα, τώρα. αλλιώς,  θ' ανέβω εγώ στη σκεπή, να κρατάω μια πολύχρωμη... ομπρέλα, όλη νύχτα.
Δε βαριέσαι, υπάρχουν και χειρότερα!

Καφενείο Καρνάκ - ΝΑΓΚΙΜ ΜΑΧΦΟΥΖ

Σήμερα είχα ένα προγραμματισμένο σύντομο ταξίδι και...
Τι κάνω εύκολα εγώ, όταν ταξιδεύω;
Διαβάζω!(Και γράφω... Δεν το συζητάμε!)
Τελευταία στιγμή, το ταξί είχε φτάσει, "Γρήγορα!Βιβλίο δεν πήρα!" σκέφτηκα και έτρεξα στην κουζίνα! Εκεί βρήκε ελεύθερη γωνιά και κούρνιασε η πρόχειρη (ποτέ δεν πρόλαβε να γίνει σωστή...)βιβλιοθήκη του πρώην καφενείου μου, των χναριών..."Ποιο να πάρω, ποιο να πάρω, Λουντέμης και ξανά Λουντέμης, όχι, ένα πιο μικρό, να προλάβω να το τελειώσω στον δρόμο, α, να! Καφενείο Καρνάκ!Το πήρα κι έτρεχα... Έσβηνα φώτα, κλείδωνα πόρτες, κοίταζα τον τίτλο, "Α, ρε, χνάρια, πρωί πρωί, τι μου κάνετε!" τα πόδια έτρεχαν, μαζί με τις αναμνήσεις, πρωινός κρύος αέρας με πήρε και με σήκωσε, μαζί με το εξώφυλλο που άνοιξε βιαστικά μόνο του, για να μου θυμίσει ποιος άλλος θα συνταξίδευε μαζί μου σήμερα...!
"Πήλιο!
Ζαγορά - Χορευτό - Πουρί
της Κατερίνας
με Εκτίμηση και
Φιλία
Αλέξανδρος Μ.
21η Αυγούστου 2009."
Πρωινή υγρασία που τρυπάει κόκαλα, "Καλημέρα σας, στο ΚΤΕΛ, παρακαλώ!"

Ε, μετά... κατάλαβα πως πήρα πολύ μεγάλο βιβλίο πάνω μου, σήμερα, κι ας φαίνεται πως απ' το μεσημέρι το έχω τελειώσει...
Τίποτα δεν τελειώνει κλείνοντας ένα βιβλίο, όπως, ποτέ δεν Φεύγει ένας ξεχωριστός φίλος από κοντά σου!
Τι να γράψω τώρα;

(Αντέγραψα το άλλο βράδυ)

"Δεν υποχρεώνουμε ποτέ κάποιον να είναι φίλος μας". σελ.93


Αγκαλιαστήκαμε μηχανικά, και εγώ της είπα με πικρία ότι θα έπρεπε να γνωριστο΄΄υμε πάλι από την αρχή. Είχαμε και οι δυο έναν τελείως καινούργιο κόσμο απέναντί μας και έπρεπε να τον αντιμετωπίσουμε. Μέσα σ' ένα τέτοιο σενάριο, σχολίασε η Ζέναμπ, εκείνη θα παρουσιαζόταν σ εμένα σαν ένα πρόσωπο χωρίς όνομα και χωρίς ταυτότητα. σελ.96


Βρεθήκαμε στο στόχαστρο διαφόρων σχεδιασμών: σχεδιασμών για πόλεμο, σχεδιασμών για ειρήνη.σελ.96


"Όλα λοιπόν έχουν τελειώσει;"
"Δε νομίζω..."
"Αλήθεια;"
Είμαστε και οι δυο άρρωστοι. Εγώ τουλάχιστον είμαι, και γνωρίζω την αιτία. και εκείνη είναι άρρωστη. ϊσως κάποια μέρα η αγάπη μας ξαναζωντανέψει. ειδάλλως, θα χαθεί. Ούτως ή άλλως, εμείς πάντα περιμένουμε, πράγμα που δεν ενοχλεί κανέναν από τους δύο".
Περιμένουν λοιπόν και οι δύο. Αλλά τότε, ποιος δεν περιμένει; σελ.99


Σ' αυτό λοιπόν το σημείο, ο καθένας τους αναγνωρίζει ότι άλλαξε, αλλά συνεχίζει  να διερωτάται για τον άλλο. σελ.121


"Ούτε ειρήνη ούτε πόλεμος - πραγματικό αδιέξοδο. Το μόνο που έχει απομείνει".
"Για εμάς, αυτό σημαίνει μια διαδικασία αδιάκοπης φθοράς".
"Όχι. σε ό,τι μας αφορά, ο πραγματικός αγώνας θα γίνει στο πολιτικό πεδίο. Για εμάς, η ειρήνη είναι πιο επικίνδυνη από τον πόλεμο". σελ. 126


"Όλοι είμαστε ταυτόχρονα εγκληματίες και θύματα".
"Όχι, απάντησε εκείνη, "άλλο είδος είναι ο εγκληματίας  και τελείως διαφορετικό το θύμα".
"Είμαστε όλοι και εγκληματίες και θύματα", επανέλαβε. "Όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό είναι ανίκανος να καταλάβει οτιδήποτε".
Εκείνη τη στιγμή επέστρεψε ο νεαρός και του έδωσε την τσάντα με τα φάρμακα. Έδειξε ένα από τα φάρμακα στη συνταγή. "Αυτό εδώ δεν υπάρχει στην αγορά", είπε.
Ο Χαλίντ σηκώθηκε πάνω. "Τρομερό!" είπε. "Η αρρώστεια υπάρχει, αλλά το φάρμακο είναι ανύπαρκτο".


"Αθωότητα στο χωριό
Εθνικισμός στην πολιτεία,
Επανάσταση στο σκοτάδι,
Μια καρέκλα ν' ακτινοβολεί απεριόριστη δύναμη,
Ένα μαγικό μάτι ν' ανακαλύπτει την αλήθεια,
Ένα ζωντανό μέλος να πεθαίνει
Ένα αόρατο μικρόβιο που πάλλει από ζωή"σελ.130-131

"Υπάρχει στο μονοπάτι μας ένας τεράστιος σωρός από σκουπίδια", είπε, "και από εμάς εξαρτάται να καθαρίσουμε αυτό το μονοπάτι". σελ.137


"Ποια πολιτική ετικέτα σού ταιριάζει καλύτερα:"
"Καταραμένες να 'ναι όλες οι ετικέτες!" απάντησε θυμωμένος.
......
......
"Θέλω να είμαι ο εαυτός μου. ούτε κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο". σελ.138




"Άκουσε", είπε, "σε δυο τρία χρόνια, αυτό το παιδί θα βρεθεί να είναι δημόσιος υπάλληλος με άθλιο μισθό. Πράγμα που θα του δώσει τη δυνατότητα δύο επιλογών και μόνο: της διαφθοράς ή της μετανάστευσης".
Αυτό εξόργισε την Κουρούνφουλα. "Πότε επιτέλους θα κάνεις ένα σοβαρό λάθος", ρώτησε "και θα πεις κάτι σωστό; Έστω για μια φορά!"
"Αχ, αγαπημένη πηγή κάθε γενναιοδωρίας", της είπε μ ένα χαμόγελο υποταγής, "η αλήθεια είναι πάντα ένα πικρό χάπι". σελ.139
.....................................................................................................



Καφενείο Καρνάκ
Κάιρο, τέλη του 1960,
Το Καφενείο Καρνάκ συγκεντρώνει πλήθος θαμώνων. Πλούσιοι και φτωχοί απολαμβάνουν όχι μόνο τον εξαιρετικό του καφέ, αλλά και τη γοητευτική παρουσία της ιδιοκτήτριάς του, της ξακουστής πρώην χορεύτριας Κουρούνφουλα. Οι νέοι, παιδιά της Επανάστασης, παθιασμένοι με την πολιτική και την αντίσταση. Οι γέροι, ξορκίζοντας το θάνατο με ιστορίες για φαντάσματα του παρελθόντος. Κάποια στιγμή τρεις από τους νεότερους θαμώνες αρχίζουν να εξαφανίζονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Όταν επιστρέφουν, αφηγούνται φρικιαστικές ιστορίες ανακρίσεων και βασανιστηρίων στα χέρια της μυστικής αστυνομίας. Οι θαμώνες αρχίζουν να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο, καθώς υποψιάζονται ότι ανάμεσά τους υπάρχει κάποιος πληροφοριοδότης. Μετά την ταπεινωτική ήττα στον Πόλεμο των Έξι Ημερών τον Ιούνιο του 1967, τίποτα πλέον δεν θα είναι το ίδιο στο Καφενείο Καρνάκ.

Γραμμένο αμέσως μετά το θάνατο του Νάσερ, το 'Καφενείο Καρνάκ' πρωτοδημοσιεύτηκε το 1974 και κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα έργα του νομπελίστα συγγραφέα. Με κριτική ματιά, ο Μαχφούζ καταγράφει το ζοφερό κλίμα έντασης και ανελευθερίας στην αιγυπτιακή κοινωνία εκείνων των χρόνων, όπου ο ασφυκτικός αστυνομικός κλοιός τσακίζει το επαναστατικό όραμα της νέας γενιάς.
Λεπτομέρειες
Κωδικός 132232
ISBN 960-04-3754-8
Συγγραφέας Mahfuz, Naguib
Εκδότης Κέδρος
Έτος έκδοσης 2008
Σελίδες 163
Σειρά Ξένη Πεζογραφία
Τιμή: 12.22
Τετράγωνο
 ....
...................
ΠΗΓΉ : Βιβλιοδρόμιο - Ιδέες - ΝΕΑ online
Σάββατο, 16 Αυγούστου 2008

Ναγκίμπ Μαχφούζ: η Αίγυπτος μιας ασπρόμαυρης εποχής

Όταν η επανάσταση τρώει τα παιδιά της

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βασίλης Πεσμαζόγλου

ΤΟ 1988 ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΙΓΥΠΤΙΟ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Ν. ΜΑΧΦΟΥΖ (1911-2006). ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΡΑΒΕΥΤΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΣ
ΑΡΑΒΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΥΝΔΥΑΖΕ ΜΙΑ
ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΑΡΕΤΕΣ: ΑΡΚΟΥΝΤΩΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ, ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΣ,
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΕ ΣΑΦΩΣ- ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΦΑΝΑΤΙΚΩΣ-
ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΗΣ. ΚΙ ΟΜΩΣ...
Τέτοιες σκέψεις είχα κάνει, προ ετών, διαβάζοντας μάλλον βαριεστημένα κάποιο απ΄ τα βιβλία του, και τις επανέλαβα σε πρόσφατο ταξίδι μου στο Κάιρο, έχοντας πάρει μαζί ένα δικό του κείμενο για την Αίγυπτο, όπου επιχειρηματολογούσε περί της συνέχειας της αιγυπτιακής ταυτότητας από τους Φαραώ μέχρι σήμερα. Ως καλός καχύποπτος Έλλην, το είχα βρει άκρως απλουστευτικό και με έκανε να σκεφτώ ανάλογες καυχησιάρικες μπουρδολογίες που ενδημούν και ευδοκιμούν στα δικά μας λημέρια.

Ναι, ορθώς καταλάβατε: Ήμουν σαφώς προκατειλημμένος καθώς άνοιγα τη νουβέλα Καφενείο Καρνάκ. Καθώς την κλείνω, αναθεωρώ. Δεν εννοώ πως πρόκειται περί αριστουργήματος. Αποκόμισα όμως ουκ ολίγα διαβάζοντας αυτές τις σελίδες.

Το βιβλίο αναφέρεται στη δεκαετία του 1960 (ειδικά δε στον πόλεμο του 1967), ολοκληρώθηκε το 1971 και κυκλοφόρησε λογοκριμένο το 1974. Με άλλα λόγια, τόσο το περιεχόμενό του όσο και η περιπετειώδης έκδοσή του μας προσφέρουν μιαν επισκόπηση σημαντικής περιόδου της σύγχρονης αιγυπτιακής ιστορίας.

Αφηγητής ένας καφενόβιος- που μπορεί κάλλιστα να είναι ο ίδιος ο Μαχφούζ, που ξημεροβραδιαζόταν σε διάφορα καφενεία κουβεντιάζοντας (εξ ων και το ωραιότατο καφενείο με τους καθρέφτες, στην καρδιά της παλιάς πόλης, που συνιστώ σε όσους επισκέπτονται το Κάιρο). Παρακολουθούμε διαδοχικά τέσσερις αλληλένδετες αφηγήσεις. Πρώτον, τον βίο και την πολιτεία της ιδιοκτήτριας του καφέ, της Κουρούνφουλα, που στα νιάτα της υπήρξε καλλονή και διέπρεψε στον χορό της κοιλιάς: χάρη στην αινιγματική ομορφιά της συνεχίζει και έλκει τους άνδρες.

Ακολουθώντας τους δικούς της προσωπικούς κώδικες ηθικής, έχει πάρει στη δούλεψή της ως γκαρσόνι κάποιον πρώην κρατικό υπάλληλο που για να ΄ρχεται καθημερινά να τη βλέπει καταχράστηκε δημόσιο χρήμα και κατέληξε στη φυλακή. Έχει δε υπό την προστασία της ένα ωραίο αγόρι που συχνάζει στο καφέ της μαζί με μια παρέα νεαρών. Είναι τα «παιδιά της Επα νάστασης», που νομίζουν ότι η Ιστορία άρχισε τότε, το 1952, με την άνοδο του Νάσερ. Αλλά αίφνης, εγκαινιάζεται μια βαριά εποχή σκιών και σιωπών: η συντροφιά αυτή εξαφανίζεται. Οι θαμώνες, μαζί τους και ο αναγνώστης, ανακαλύπτουν σιγά σιγά τον λόγο: έχουν συλληφθεί και κρατούνται ως ύποπτοι. Ο ένας εξ αυτών, κομμουνιστής, δεν θα βγει ζωντανός από τα κρατητήρια και τα βασανιστήρια: είναι ο αγαπημένος της Κουρούνφουλα, η οποία και θα περιέλθει σε βαρύ πένθος. Οι άλλοι δυο, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, ο Ισμαήλ και η Ζέναμπ, γεννημένα το 1949, θα επιβιώσουν αλλά σακατεμένοι, σμπαραλιασμένοι.

Αυτών των δυο τις φωνές ακούμε στη συνέχεια, όταν έχουν πια αποφυλακιστεί και έχει μεσολαβήσει μια εθνική τραγωδία: ο ταπεινωτικός για τους Άραβες πόλεμος του 1967, όπου το Ισραήλ καταλαμβάνει το Σινά. Πρόκειται για πανηγυρική ήττα, όπου μαζί με τον στρατό ηττάται και η επίσημη προπαγάνδα που εις μάτην προσπαθεί να αποκρύψει την πραγματικότητα με πάσης φύσεως ψέματα.

Βασανισμένος βασανιστής
Από την ίδια φτωχογειτονιά και πολύ ταπεινή καταγωγή, αγαπημένοι- ερωτευμένοι παιδιόθεν, ο Ισμαήλ και η Ζέναμπ καταφέρνουν και σπουδάζουν με τα χίλια ζόρια. Ζουν τον έρωτά τους σεβόμενοι τις παραδοσιακές απαγορεύσεις και τα ταμπού, αλλά χωρίς να μένουν ανεπηρέαστοι από τα μοντέρνα ελευθέρια ήθη που κάνουν την εμφάνισή τους στη δεκαετία του 1960. Τέκνα της Επανάστασης και οι δυο, θα αποστασιοποιηθούν από το καθεστώς χάρη στα μπουντρούμια και τα βασανιστήρια που υφίστανται για να ομολογήσουν τάχα ότι είναι είτε κομμουνιστές είτε Αδελφοί Μουσουλμάνοι: είναι οι κατ΄ εξοχήν αντίπαλοι που φοβάται το καθεστώς. Η εμπειρία τους αυτή, όπου ο Ισμαήλ και η Ζέναμπ εξωθούνται, ο καθένας χωριστά και μυστικά, να γίνουν χαφιέδες, θα καταστρέψει τη μεταξύ τους σχέση. Ο αρχιβασανιστής τους, ο Χαλίντ, θα αποκαθηλωθεί μετά το 1967, θα φυλακιστεί για να καταλήξει, στο τέλος του βιβλίου, και αυτός στο ίδιο καφενείο, συμμετέχοντας στην κουβέντα. Οποία ειρωνεία: αυτός είναι η τέταρτη αφήγηση! Στο ζοφερό, μεσοβέζικο κλίμα του «ούτε ειρήνη ούτε πόλεμος» του τέλους της δεκαετίας του ΄60, ο βασανισμένος βασανιστής, παροπλισμένος και μετανιωμένος, ναυάγιο της ζωής και αυτός, θα κάνει μια αφοπλιστικά νηφάλια επισκόπηση της πολιτικής κατάστασης.

ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΔΩΡΕΑΝ!!!

Τυχαία βρήκα αυτή την σελίδα! Φερέλπιδες συγγραφείς, γιατί όχι;
ΕΔΩ!

Τι είναι η υπηρεσία "ελεύθερης έκδοσης"
Η νέα μας υπηρεσία Free Publishing σας δίνει τη δυνατότητα να εκδώσετε το βιβλίο σας και να είναι διαθέσιμο στην αγορά με μηδενικό κόστος. Εσείς καθορίζετε το κέρδος που θέλετε, εσείς καθορίζετε τη μορφή του. Πως; Με πέντε απλά βήματα
BHMA 1
Αρχικά διαμορφώνετε στον δικό σας υπολογιστή δύο αρχεία: Α)Το σώμα του βιβλίου σε MS Word ή PDF και Β)Το εξώφυλλο σε JPG μορφή. Περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες θα βρείτε εδώ FAQ
BHMA 2
Κάνετε εγγραφή στο site μας
BHMA 3
Ανεβάζετε τα δύο αυτά αρχεία και συμπληρώστε τη περιγραφή του βιβλίου η οποία θα μπει και σαν οπισθόφυλλο, και κάποια άλλα απαραίτητα στοιχεία για την έκδοση.
BHMA 4
Περιμένετε 1-2 ημέρες για την έγκριση του από εμάς.
BHMA 5
Όταν εγκριθεί απλά δηλώνετε τη λιανική τιμή που θέλετε να πωλείται και το βιβλίο σας είναι έτοιμο προς διάθεση είτε μέσω του site μας είτε μέσω των βιβλιοπωλείων.
Υγ. Ας υπάρχει! Η ενημέρωση ποτέ δεν έβλαψε, κανέναν!
Έτσι κι αλλιώς... εθελόντρια ήμουνα
στην είδηση, πάντα!
( Πού να φανταστώ την οικονομική "πείνα" που θα έπεφτε!... Τελικά... είναι
μεγάλη πολυτέλεια η υπερηφάνεια, στις μέρες μας!
Η έννοια "πουλάω" ή "πουλιέμαι", έχει αλλάξει!
Θέμα προσαρμογής είναι ΟΛΑ!
Τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα!) 

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Πλατεία Πανεπιστημίου

Δεν το πολυκαταλαβαίνω το σχέδιο, μα... το κρατάω:

Είστε εδώ: ΕΙΔΗΣΕΙΣ > Το έργο της Πλατείας Πανεπιστημίου εξασφάλισε την έγκριση και του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων

Γράφει: magnesianews.grhttp://www.magnesianews.gr/News/?EntityID=3ac53a40-c286-4e80-b998-30e99bc1d11c
04/02/2012, 12:40




Εγκρίθηκε ομόφωνα από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων η μελέτη του Δήμου Βόλου για το έργο διαμόρφωσης της πλατείας Πανεπιστημίου, στην ίδια συνεδρίαση κατά την οποία εγκρίθηκε και η μελέτη για την ανακατασκευή του κτιρίου Ματσάγγου.

Ο Δήμαρχος Βόλου κ. Πάνος Σκοτινιώτης δήλωσε ικανοποιημένος από την απόφαση αυτή και εξέφρασε την ελπίδα ότι θα έχουν θετικό αποτέλεσμα οι προσπάθειες για την εξασφάλιση χρηματοδότησης από το περιφερειακό ΕΣΠΑ, ώστε το έργο να υλοποιηθεί απρόσκοπτα.


Υπενθυμίζεται ότι η μελέτη του Δήμου Βόλου για τη διαμόρφωση της πλατείας Πανεπιστημίου είναι απόλυτα συμβατή με τη μελέτη του έργου για την ανακατασκευή του κτιρίου Ματσάγγου, αφού κατά την εκπόνησή της ελήφθη υπόψη η ανάγκη για ενιαία μορφολογική αντιμετώπιση των δύο ενοτήτων και χρηστική αλληλεπίδραση τους, λόγω της άμεσης γειτνίασης της Πλατείας Πανεπιστημίου με το κτίριο Ματσάγγου, ιδιοκτησίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Να σημειωθεί, επίσης, ότι με απόφαση του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Κ. Αγοραστού, το έργο διαμόρφωσης της πλατείας Πανεπιστημίου απαλλάσσεται από τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης, έπειτα από γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας Θεσσαλίας ότι για τις παρεμβάσεις, όπως αυτές περιγράφονται στην τεχνική έκθεση του έργου, δεν απαιτείται η τήρηση της σχετικής διαδικασίας.


Όπως είναι γνωστό η μελέτη του έργου παρουσιάστηκε στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου από την Τεχνική Υπηρεσία, αποσπώντας θετικές κριτικές και σχόλια. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η ιδέα της «κουρελούς» στην οποία στηρίχθηκε η μελέτη, έτσι ώστε η επιφάνεια της πλατείας να προκύψει από ανισοπαχείς λωρίδες διαφορετικών υλικών που θα αναπτύσσονται κάθετα στο μεγάλο άξονα της πλατείας. Αυτές οι λωρίδες θα «δένονται» μεταξύ τους με λεπτά γραμμικά στοιχεία τα οποία θα έχουν έναν ρόλο παρόμοιο με των νημάτων που συγκρατούν τις υφασμάτινες λωρίδες σε μια κουρελού. Οι λωρίδες των σκληρών δαπέδων θα υφαίνουν σ’ ένα ενιαίο σύνολο την επιφάνεια της πλατείας χωρίς όμως να την καταλαμβάνουν όλη. Στο υφαντό που θα προκύψει συμπεριλαμβάνονται και οι φυτεμένες επιφάνειες που θα αποτελούν περίπου το 50% της πλατείας.


Σύμφωνα με τους εμπνευστές της ιδέας, «το μοτίβο της συνύφανσης διαφορετικών στοιχείων σε μια συνεκτική ενότητα μεταφέρει κι έναν απολύτως ταιριαστό συμβολισμό. Μας υποβάλλει την ιδέα της πρόσδεσης των μονάδων σε ένα συλλογικό σχέδιο, τη θεμελιώδη δηλαδή συνθήκη που μετατρέπει τα άτομα σε πολίτες.




Η Ελένη Γκίκα στην παραμυθούπολη

Ακούστε την Ελένη Γκίκα στο βλέπω

Ένας σύνδεσμος αρέσει στο χρήστη Ελένη Γκίκα.
Η Ελένη Γκίκα στην εκπομπή της Κατερίνας Σαμψώνα
Ραδιοφωνική - τηλεφωνική συνάντηση με την συγγραφέα Ελένη Γκίκα την Πέμπτη 12Ιανουαριου, 18:00 με 19:00, στην εκπομπή της Κατερίνας Σαμψώνα
Η ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ γεννήθηκε το 1959 στο Κορωπί. Δημοσιογράφος και..
Δεν μου αρέσειΜου αρέσει! ·  · Κοινοποιήστε · πριν από μία ώρα περίπου · .Σας αρέσει.

Ελένη Γκίκα http://vimeo.com/35497807
Η συγγραφέας Ελένη Γκικα στο vlepo.org
vimeo.com
vlepo.org..πριν από μία ώρα περίπου · Μου αρέσει!Δεν μου αρέσει.
Ελένη Γκίκα Εκείνη την ημέρα πόσο πονούσα, Θεέ μου! Μόλις δυο ώρες πριν! Και ξαφνικά η Νεφέλη και το παραμύθι και γαζούλα θεραπευτική, η Νεφέλη που όλα τα μπορεί.
πριν από μία ώρα περίπου · Δεν μου αρέσειΜου αρέσει! · 
1.Kateirina Noima Ax!πόσο ωραία ένιωσα, ακούγοντάς σε, Ελένη μου! Σαν μεγάλο παιδάκι!...Να είσαι καλά, Ελένη μου και να μας ταξιδεύεις κι εμάς, μέσω της Νεφέλης!Να ' ναι καλά κι η Νεφέλη μας, να σε εμπνέει συνέχεια με τι ζωγραφιές της και τα όνειρά της! Να την χαίρονται οι γονείς της, εσύ και όλοι μας!Εγώ προσωπικά, την ευχαριστώ για την ευτυχία που σου δίνει! Φιλάκια και στις δυο και ονειρεμένα ταξίδια!
Πριν από 4 λεπτά · Μου αρέσει!Δεν μου αρέσει.
Γράψτε ένα σχόλιο.....

Σιγά - σιγά

Ξέρω... Ανάγκη και δημοσίευση, δεν πάει. "Χρωστάω" όμως... κάμποσα σ' αυτή την "ανάγκη". Σιγά - σιγά.

Στιγμές πιασμένες

Σήμερα, Γιάννης Πάριος, στιγμές του χθες που πιάστηκαν στον φακό...



Θα μπορούσα να σταθώ σε πολλές, να αναλύσω αντιθέσεις και διαθέσεις, μα... δεν έχει νόημα. Ίσως όχι και γεύση, αφού αυτές οι στιγμές ήδη, πέρασαν.
Θα σταθώ όμως στην γεύση του καφέ, μα άρωμα Μελίνας!Λυσίου 22, Πλάκα.
Υγ. Μου ξέφυγε ένα καπέλο, μα ξέρω που θα το ξανάβρω...



ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ - ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΥ

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΥ

ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΑΠΥΡΟΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΩΤΗΡΗ ΠΑΤΑΤΖΗ


Ένα απ’ ΤΑ ΑΘΑΝΑΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, όπως γράφει στο οπισθόφυλλο του τόμου. (478 σελίδες  και μικρά γράμματα).

Εγώ, τι να γράψω τώρα γι’ αυτό το βιβλίο; Έπρεπε να το είχα διαβάσει πολύ νωρίτερα, τότε που είχα τρελά κέφια με τα μπλογκ! Ένα, ολόκληρο, ίσως μου έφτανε, τότε…
Τώρα, ψάχνω βαθύτερα, μόνο την αφορμή που μ’ έκανε να το διαβάσω, τώρα, ενώ τόσα χρόνια σκονίζονταν στην βιβλιοθήκη μου! Κι είμαι τυχερή που δεν το είχα χαρίσει και αυτό, στην Βιβλιοθήκη του χωριού μου, κι έτσι γλύτωσα απ’ το να το αγοράσω αυτή την δύσκολη οικονομικά εποχή.
Αν και περνάω μία φάση αρνητική, ως προς το διάβασμα, μέσ’ το σπίτι αδύνατον να διαβάσω πια, αυτός ο τόμος περίμενε στο γραφείο μου το κοινό μας ταξίδι, με λεωφορείο στην Αθήνα.
Απ’ τις πρώτες σελίδες του σφίχτηκα, φοβήθηκα, τρόμαξα, (ίσως αν δεν υπήρχε η αφορμή, να μην συνέχιζα την ανάγνωση), η καρδιά μου ακροβατούσε σε κάθε σελίδα, με βοήθησαν όμως τα τρία μεγάλα διαλλείματα, κι έτσι κατάφερα να το τελειώσω προχθές το βράδυ και μάλιστα, διαβάζοντας το υπόλοιπο στο σπίτι!
«Έγκλημα και τιμωρία» ο τίτλος του, στον ενικό αριθμό, διαβάζοντάς το όμως, βρήκα πολλά εγκλήματα και πολλές τιμωρίες.
Ψυχολογικό θρίλερ για ατσάλινα νεύρα, το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους «αντοχής αναγνώστες» και στους άλλους, τους υπερευαίσθητους … που ψειρίζουν λέξεις, γραμμές, νοήματα, δεύτερες σκέψεις και αισθήματα, αν πρέπει να το διαβάσουν, να το κάνουν με δόσεις…
Όπως το λέει στο οπισθόφυλλο: «πινακοθήκη χαραχτήρων – πλήρες ξεγύμνωμα ψυχής – συγκλονιστικότατος συγγραφέας»!
Οι δικές μου σημειώσεις και στάσεις, άπειρες! Αν πρέπει να σταθώ κάπου, έτσι, για την συνήθεια να αντιγράφω, θα σταθώ εκεί, στο χείλος του γκρεμού:

«Δεν τ’ αποφάσισα να ζήσω, έστω και σ’ ένα χώρο όπου θα μπορώ μόνο τα πόδια μου να πατήσω;» σελ.172

Οικογενειακές ιστορίες

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ S01E04 ALPHA GR PART 1,2,3 28 10 2010








Ψέμα (Βικιπαίδεια)

Ψέμα είναι μια πρόταση που λέγεται από κάποιον με σκοπό να πείσει το κοινό του ότι είναι αληθής, ενώ ο ίδιος συνειδητά γνωρίζει (ή πιστεύει) ότι η πρόταση είναι αναληθής. (Εάν ο ίδιος ο υποστηρικτής της πρότασης την πιστεύει για αληθή ενώ δεν είναι, έχουμε να κάνουμε με πλάνη και όχι με ψέμα). Πολλές φορές η λέξη ψέμα χρησιμοποιείται και για να δηλώσει (κάποιος) το μη αληθές.
Υποκατηγορίες του ψέματος [Επεξεργασία]

Στην καθημερινή ζωή η έννοια του ψέματος συνδέεται με την πρόθεση της εξαπάτησης. Ωστόσο αυτή είναι μόνο μια κατηγορία ψεμάτων. Δηλαδή, ένας άνθρωπος λέει ένα ψέμα όταν προσπαθεί να πείσει κάποιον ότι αυτό που λέει είναι αλήθεια ενώ ο ίδιος έχει αμφιβολίες προς την αλήθεια της πρότασης ή γνωρίζει όντως ότι είναι αναληθής. Μια πρόταση μπορεί να εξεταστεί ως προς την αλήθεια της και να αποδειχτεί ψευδής ή αληθής. Δεν είναι όμως απαραίτητο να αποδειχτεί κάτι ψευδές ώστε να χαρακτηριστεί ως ψέμα. Μια αληθινή πρόταση μπορεί τελικά να χαρακτηριστεί ψέμα όταν αυτός που την λέει έχει αμφιβολίες. Παράδειγμα: Όταν κάποιος λέει "Ο ουρανός είναι γαλάζιος", παρότι γνωρίζουμε τώρα ότι είναι γαλάζιος και μπορούμε να το εξηγήσουμε, όταν αυτός ο άνθρωπος αγνοεί ή έχει αμφιβολία ότι είναι γαλάζιος τότε αυτή η αντικειμενική αλήθεια τελικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως ψέμα.

Ακόμα και αν δεν έχει καμία αμφιβολία για κάποια πρόταση, η εξέταση της πρότασης και η αδυναμία να αποδειχτεί αληθής τότε καθιστούν την πρόταση ως ψέμα. Παράδειγμα: Όταν κάποιος λέει ότι έχει μέσα στο δωμάτιο του έναν αόρατο ροζ ελέφαντα που κανείς δεν μπορεί να αγγίξει, να νιώσει ή να αντιληφθεί με οποιονδήποτε τρόπο και είναι 100% σίγουρος ότι υπάρχει, επειδή αδυνατούμε με τα μέσα που διαθέτουμε να επαληθεύσουμε αυτή τη πρόταση τότε χαρακτηρίζεται ως ψέμα.

Μια ακόμα υποκατηγορία ψέματος εμφανίζεται όταν κάποιος εσκεμμένα δεν δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα με σκοπό ή την ελπίδα το κοινό του να πιστέψει αυτό που ο ίδιος θέλει. Παράδειγμα: Όταν ένας δημοσιογράφος ρωτάει έναν πολιτικό να διευκρινήσει κάποιες πτυχές σε ένα θέμα και ο πολιτικός εσκεμμένα αποφεύγει την απάντηση με σκοπό ο δημοσιογράφος να νομίζει ό,τι θέλει τότε η αρχική θέση του πολιτικού στο θέμα μπορεί να χαρακτηριστεί ψέμα.

Τα 'λευκά' ψέματα είναι μια υποκατηγορία που φαινομενικά δεν έχουν κανέναν αρνητικό αντίκτυπο. Είναι μικρά ψέματα που κάποιος μπορεί να πει, στη πλειοψηφία για να αποφύγει μια άβολη ή άχαρη κατάσταση. Παράδειγμα: Όταν ένα παιδί δεν έχει φάει για μεσημέρι και η μητέρα του το ρωτάει αν έχει φάει και απαντάει "Ναι, έχω φάει" με σκοπό να βγει να παίξει. Τα λευκά ψέματα στην πραγματικότητα απέχουν πολύ λίγο από τα ψέματα. Η γνώση ότι κάποιος λέει τέτοιου είδους ψέματα τελικά δημιουργεί την ίδια έλλειψη εμπιστοσύνης από το κοινωνικό σύνολο.

Στο μικρό δοκίμιο On Bullshit o Χάρυ Φράνκφουρτ διαφοροποιεί την έννοια του ψέματος από αυτή του bullshitting, ελληνιστί 'μαλακίες'. Σύμφωνα με τον Χάρυ Φράνκφουρτ λοιπόν, όποιος λέει ψέματα έχει στο μυαλό του πάντα την έννοια της αλήθειας. Αντιθέτως ο bullshitter δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την αλήθεια και μπορεί να πει κάποια πρόταση μόνο και μόνο για να δώσει μια εντύπωση της πραγματικότητας - μπορεί να είναι αληθής ή ψευδής βέβαια. Παράδειγμα: Όταν κάποιος, έπειτα από πίεση σε ένα θέμα που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου και δεν πρόκειται να ασχοληθεί, λέει μια άποψη για ένα θέμα μόνο για να ευχαριστήσει τον συνομιλητή του ώστε να σταματήσει να τον πιέζει.

..............
Ψέματα δεν θα πω. Ίσως πω, μόνο, την μισή αλήθεια για την αφορμή αυτής της ανάρτησης. Όλα τα άλλα, θα είναι αλήθεια.

Σχεδόν πάνω από δύο χρόνια, δεν βλέπω τηλεόραση όπως παλιά. Αφορμή γι' αυτό στάθηκε και το πρώην καφενείο μου. Έτσι, δεν είχα ακούσει, ούτε δει τις οικογενειακές ιστορίες. Αν και έμαθα πως τελευταία είχε επανάληψη αυτά τα επεισόδια, δεν έτυχε να τα δω στην τηλεόραση. Αφορμή για να σταθώ περισσότερο σ' αυτά, στάθηκε το Φεις κι ένας νέος φίλος, ο ηθοποιός Βασίλης Σαμαριτάκης, ο οποίος είχε πάρει μέρος στην σειρά, με πρωταγωνιστικό ρόλο.
Βλέποντάς τον, μ' άρεσε πολύ, τόσο ο ίδιος, όσο και η ουσία της ιστορίας και εκεί στάθηκα.
Άκουσα στη γύρα ... τα πιο αρνητικά σχόλια, για αυτή την τηλεοπτική σειρά που αφορούσε θέματα οικογενείας, όσα δεν έχω ακούσει για τα χειρότερα ριάλιτυ ή άλλες εκπομπές. Αυτό με θύμωσε, γιατί είδα πως το "ποιοτικό" δήθεν, κοινό, στρέφεται αρνητικά, όχι μόνο σε ταλαντούχους ηθοποιούς, κι αυτό το βρίσκω άδικο, αλλά και σε ευκαιρίες να προβάλλονται εκπομπές με θέματα οικογενειακά, έστω και χαμηλού "μπάνζεκτ", όπως το λένε...
Θα 'θελα να πω, ως Κατερίνα, ως προσαρμόσιμη εξίσου, στην ακριβή ποιότητα και στην φθηνή, ότι σ' αυτές τις δύσκολες εποχές που ζούμε, καλό θα ήταν να παίρνουμε το καλό και την ουσία απ' ότι μας δίνεται, ως θέαμα, αναγνωρίζοντας τουλάχιστον το ταλέντο των ηθοποιών και την προσπάθειά τους να γεμίσουν με το μεράκι τους και την ψυχή τους, ότι μπορεί να είναι "λίγο" σε χρόνο, χρήμα,  πλάνα, σενάριο, σκηνοθεσία, κ.λ.π.
Δε θέλω να μακρυγορήσω. Είμαι της άποψης πως ο καλός ηθοποιός είναι σαν το διαμάντι κι όπου ανακατευτεί... δε θα σταματήσει να "γυαλίζει". Όπως κι ότι ιστορίες που είναι κοντά στα καθημερινά προβλήματα του ανθρώπου, αγγίζουν τον κόσμο, χαιδεύουν την ψυχή του και δεν έχουμε δικαίωμα να τις απορρίπτουμε τόσο εύκολα και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Δεν ξέρω πόσοι απ' τους αναγνώστες μου είναι πλούσιοι, πόσοι έχουν προσωπικό ψυχολόγο, πόσοι έχουν κότερο κ.λ.π. πόσοι ενδιαφέρονται μόνο για τον έρωτα και τα παρατράγουδά του, (κύρια προβαλλόμενα θέματα) εγώ πάντως που είμαι "απού χουριό", στην προσωπική μου ζωή περιβάλλομαι από κόσμο που ΚΥΡΙΩΣ τον απασχολούν οικογενειακά προβλήματα. Αυτά συνήθως αφορούν τις σχέσεις μέσα και έξω απ' την οικογένεια, μέχρι και την κατσαρόλα... και το πορτοφόλι τους.

Ναι, δεν με πειράζει που υπήρξε μια σειρά που στάθηκε κοντά στο επίπεδο της γειτόνισσάς μου και της θειάς μου!Εφόσον εκείνες ήξεραν τι να πάρουν απ' αυτή, σίγουρα υπήρχε κάτι να πάρω κι εγώ!

Του Βασίλη Σαμαριτάκη το μπλογκ είναι εδώ (θα δείτε και την δική του ιστορία, την έχω ανεβάσει παλιότερα ), αξίζει να τον συγχαρείτε, γιατί για μένα, το ταλέντο ΚΑΙ στα φτηνά ξεχωρίζει! Κάποτε οι ηθοποιοί παίζανε στις αυλές! Πολλά ξεχάσαμε...( Έχουμε πάθει "ποιότητα"...)

Σήμερα "πέτυχα" αυτό το επεισόδιο στο ίντερνετ. (Αυτά είναι τα καλά του!)
Μ' άγγιξε η ιστορία, που αφορούσε παιδιά, όπως και οι ηθοποιοί, μικροί και μεγάλοι!
Μ' άρεσε πολύ και η γλυκύτατη σύζυγος! Κακολύρη Κατερίνα, έμαθα την λένε!
Θερμά "Συγχαρητήρια", Κατερίνα! Πειστικότατη!"Κολώνα" σύζυγος, που λένε! Η ουσία της οικογένειας και της ιστορίας, βεβαίως, βεβαίως! Γιατί η άλλη μάνα, ξέφυγε απ' τον ρόλο της... (όχι η ηθοποιός, βεβαίως, βεβαίως!)
Σε όλους τους ηθοποιούς εύχομαι "ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ" στα όνειρά τους και τους δίνω και μια συμβουλή: να μην ντρέπονται όταν ο πήχυς κατεβαίνει! Αν ο δικός τους είναι ψηλά, εκεί θα παραμείνει! Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, όταν είναι τίμια, όταν έχει μεράκι κι όταν έχει διδακτικό χαραχτήρα.
Αυτά! Καιρό ήθελα να τα γράψω! Με κούρασε η εύκολη αρνητική κριτική της εποχής μας, που τα πήρε αμπάριζα όλα και χάσαμε το νόημα!

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

SOS ACTA

Πέμπτη, 2 Φεβρουαρίου 2012


SOS:Διαδώστε το!Απογορεύουν την αναδημοσίευση ειδήσεων στο ίντερνετ με νόμο!!!

Τα περισσότερα ιστιολόγια δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί την σημαντική και ανησυχητική αυτή είδηση… Πριν μερικές μερες(26/1/2012) στην Ιαπωνία, 22 χώρες της ΕΕ, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, υπέγραψαν τη συμφωνία ACTA, για τα “πνευματικά δικαιώματα στο διαδίκτυο”, που στην ουσία είναι...

μια συλλογική απόπειρα που στοχεύει στο να μην αναπαράγονται ειδήσεις και ανακοινώσεις από τη μια ιστοσελίδα στην άλλη, ούτε όπως έχουν, ούτε σε μετάφραση, ώστε να μην ενημερώνεται ο κόσμος. Πέντε χώρες της ΕΕ (Γερμανία, Ολλανδία, Εσθονία, Κύπρος και Σλοβακία) δεν την υπέγραψαν, είτε επειδή διαφωνούσαν, είτε επειδή φοβόντουσαν τις αντιδράσεις των πολιτών τους. Οι εδώ πολιτικοί μας θεωρούν πρόβατα και την υπέγραψαν χωρίς να ακουστεί ούτε ψίθυρος… Τον περασμένο Οκτώβριο, την ίδια συμφωνία υπέγραψαν οι: ΗΠΑ, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία, Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Σιγκαπούρη και Μαρόκο. Είναι απίστευτο με ποιο τρόπο πλασάρεται η συμφωνία. Την ονομάζουν συμφωνία “κατά της πειρατείας”, και έτσι σκέφτεται ο καθένας απλός και απονήρευτος πολίτης: “Το βρίσκω απόλυτα σωστό. Επιτέλους θα σταματήσει η πειρατεία στα μουσικά CD και στις ταινίες DVD”. Aυτό όμως που κυρίως επιδιώκουν είναι το φρένο στην αναπαραγωγή άρθρων, ειδησεογραφικών και άλλων, αλλά και ανακοινώσεων, εικόνων και βίντεο από τη μια ιστοσελίδα στην άλλη, όπως έχει, ή μεταφρασμένη.Έτσι πιστεύουν πως θα καταφέρουν να κρατάνε τον κόσμο στο σκοτάδι.



Συγχρόνως, θα είναι η τέλεια ευκαιρία να εντατικοποιηθεί η παρακολούθηση των χρηστών του διαδικτύου, με την πρόφαση ότι θα πρέπει να εντοπίζονται οι “παραβάτες”. Οι καταδικασθέντες θα πληρώνουν πρόστιμα ή θα φυλακίζονται. Το άρθρο που ακολουθεί δίνει μια πρώτη γεύση για την ύπουλη νομοθεσία: Μπορεί η μαζική διαμαρτυρία του διαδικτυακού κόσμου να πέτυχε όπως είδαμε την αναστολή των νομοσχεδίων SOPA και PIPA, τώρα όμως μια νέα συμφωνία κατά της πειρατείας έρχεται να ταράξει και πάλι τα νερά… Πράγματι, 22 κράτη μέλη της Ευρωπαικής Ένωσης -ανάμεσα τους και η χώρα μας-υπέγραψαν χθες στο Τόκυο τη συμφωνία κατά της πειρατείας ACTA (Anti-Coutnerfeiting Trade Agreement), με τις διαπραγματεύσεις να πραγματοποιούνται χωρίς δημόσιες διαβουλεύσεις -σχεδόν στα κρυφά. Στην πράξη, το ACTA αφορά τη θέσπιση διεθνών προτύπων σε ζητήματα που σχετίζονται με την προστασία και την επιβολή των πνευματικών δικαιωμάτων και την καταπολέμηση της πειρατείας. Μεταξύ άλλων, η συμφωνία προτείνει σοβαρότατες κυρώσεις -όπως απαγόρευση πρόσβασης στο διαδίκτυο, πρόστιμα ή ακόμα και φυλάκιση- για όσους επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν ή να μοιραστούν αρχεία προστατευμένα με copyrights. Η υπογραφή της συμφωνίας έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στην Ευρώπη με χιλιάδες οργανώσεις, ακτιβιστές αλλά και απλούς πολίτες να κατηγορούν το ACTA για κατάργηση της ελευθερίας της έκφρασης στο διαδίκτυο. Ειδικότερα στην Πολωνία, η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου. Από την περασμένη εβδομάδα πλήθος κόσμου εκδηλώνει την αντίθεση του στη νέα συμφωνία με καθημερινές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Οι διαμαρτυρίες είναι έκδηλες και στον κόσμο του διαδικτύου, όπου ακτιβιστές hackάρουν κυβερνητικές ιστοσελίδες, όπως αυτές του Πρωθυπουργού και του Κοινουβουλίου της χώρας. Από την 1η Οκτωβρίου 2011 τη συμφωνία έχουν υπογράψει και οι ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς, Νότια Κορέα, Σιγκαπούρη, Νέα Ζηλανδία και Μαρόκο. Οι πέντε ευρωπαϊκές χώρες που δεν υπέγραψαν είναι οι Γερμανία, Ολλανδία, Εσθονία, Σλοβακία και Κύπρος. Στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η συμφωνία θα πρέπει να λάβει την έγκριση του Ευρωκοινοβουλίου τον προσεχή Ιούνιο.


www.katohika.gr

Σκληρή επιστολή Ιερώνυμου σε Παπαδήμο


"Σκληρή"  επιστολή στον Πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο απέστειλε σήμερα, Πέμπτη, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος σχετικά με τις επιπτώσεις της κρίσης στην ελληνική κοινωνία.
"Άνθρωποι με αξιοπρέπεια χάνουν, από τη μία στιγμή στην άλλη, τη δουλειά, ακόμη και το σπίτι τους", γράφει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πως "ζητούνται, άλλωστε, τις ώρες αυτές, ακόμη σκληρότερα, ακόμη πιο επώδυνα, ακόμη πιο άδικα μέτρα, στην ίδια αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή του πρόσφατου παρελθόντος μας".
Αναλυτικά η επιστολή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου
"Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,
Σπαράσσεται η καρδιά και θολώνει ο νους μας με όσα συνέβησαν τους τελευταίους καιρούς και εξακολουθούν να συμβαίνουν στον Τόπο μας. Άνθρωποι με αξιοπρέπεια χάνουν, από τη μία στιγμή στην άλλη, τη δουλειά, ακόμη και το σπίτι τους.
Το φαινόμενο των αστέγων, αλλά και των πεινασμένων – φαινόμενο κατοχικών εποχών – παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι άνεργοι αυξάνονται κατά χιλιάδες μέρα με τη μέρα. Το ίδιο και τα λουκέτα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Τα νέα παιδιά, τα καλύτερα μυαλά του Τόπου, παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης. Οι πατεράδες μας δεν μπορούν να ζήσουν, μετά τις δραματικές περικοπές των συντάξεών τους. Οικογενειάρχες και ιδίως οι πιο φτωχοί, οι πολύτεκνοι, οι μεροκαματιάρηδες, βρίσκονται σε απόγνωση, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές των μισθών τους και τους αβάσταχτους νέους φόρους. Η πρωτόγνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή παραμερίζει τον φόβο και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης δεν μπορεί να αγνοείται πια, ούτε από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές συνταγές τους.
Στις δύσκολες και - αναντίλεκτα- κρίσιμες αυτές ώρες, οφείλουμε όλοι να ξέρουμε και να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει το γεγονός ότι η ανασφάλεια, η απόγνωση και η κατάθλιψη έχουν φωλιάσει σε κάθε ελληνικό σπίτι. Ότι προκάλεσαν δυστυχώς – και συνεχίζουν να προκαλούν – ακόμη και αυτοκτονίες, εκείνων που δεν μπόρεσαν να αντέξουν το δράμα των οικογενειών και τον πόνο των παιδιών τους.
Μπροστά σε όλα αυτά, η Εκκλησία της Ελλάδος αξιοποιεί κάθε δυνατότητα αλληλεγγύης. Και είναι θετικό που, μέσα στην τόση καταχνιά, ξεπροβάλλει η ευαισθησία, το φιλότιμο και ο αγνός πατριωτισμός των Ελλήνων. Για να δώσει ένα πιάτο φαΐ, ένα ρούχο, μια ανάσα ζωής στους απελπισμένους.
Δυστυχώς, όμως. Όπως ξεκάθαρα φαίνεται πλέον, το δράμα της Πατρίδας μας όχι μόνο δεν τελειώνει εδώ, αλλά μπορεί να προσλάβει και νέες ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Ζητούνται, άλλωστε, τις ώρες αυτές, ακόμη σκληρότερα, ακόμη πιο επώδυνα, ακόμη πιο άδικα μέτρα, στην ίδια αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή του πρόσφατου παρελθόντος μας.
Ζητούνται ακόμη μεγαλύτερες δόσεις ενός φαρμάκου που αποδεικνύεται θανατηφόρο.
Ζητούνται δεσμεύσεις που δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά αναβάλλουν μόνο προσωρινά τον προαναγγελθέντα θάνατο της Οικονομίας μας.
Και υποθηκεύουν, ταυτόχρονα, την εθνική μας κυριαρχία.
Υποθηκεύουν τον πλούτο που έχουμε, αλλά και αυτόν που μπορεί να αποκτήσουμε στα εδάφη και τις θάλασσές μας.
Υποθηκεύουν την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Εθνική μας Αξιοπρέπεια.
Απογοητευμένοι, απελπισμένοι και ανήσυχοι Ελληνες μας ρωτούν και ζητούν υπεύθυνες, ειλικρινείς και πειστικές απαντήσεις.
Ρωτούν τι τους ξημερώνει η επόμενη ημέρα.

Ρωτούν που πάει η Πατρίδα μας.
Ρωτούν τι επιτέλους μπορεί να σταματήσει το δράμα.
Τι μπορεί να ξαναγεννήσει την χαμένη ελπίδα.
Δυστυχώς όμως !

Στη διαμόρφωση των αποφάσεων, οι φωνές των απελπισμένων, οι φωνές των Ελλήνων, αγνοούνται προ-κλητικά.
Δυστυχώς, σήμερα, οι Έλληνες δεν βρίσκουμε απάντηση ούτε στα όσα έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται, ούτε στα όσα ζητούνται από τους ξένους. Είναι, μάλιστα, τουλάχιστον ύποπτη η εμμονή τους σε αποτυχημένες συνταγές. Και είναι προκλητικές οι αξιώσεις τους σε βάρος της Εθνικής μας κυριαρχίας.
Και αυτό είναι, ίσως, το πιο ανησυχητικό.
Δεν μπορεί, άλλωστε να αγνοείται από κανέναν ότι οι αντοχές των ανθρώπων γύρω μας εξαντλήθηκαν. Όπως εξαντλήθηκαν και οι αντοχές της πραγματικής οικονομίας.
Και βέβαια, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν μπροστά μας και άλλοι δρόμοι.
Δρόμοι πνευματικής ανάτασης και οικονομικής ανάταξης.
Δρόμοι δημιουργίας, ελπίδας και προοπτικής.
Δρόμοι ανοικτοί για κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα.
Σε αυτούς τους δρόμους οφείλουμε να πορευθούμε όλοι, με τη συναίσθηση της μετάνοιας.
Ενώνοντας τις αστείρευτες δυνάμεις του Έθνους μας
Αποκρούοντας, ταυτόχρονα, τους έξωθεν εκβιασμούς και απορρίπτοντας τις θανατηφόρες συνταγές τους.
Έχοντας, πάνω απ’ όλα, ακλόνητη τη βεβαιότητα, ότι με τη βοήθεια του Θεού και την πίστη στις δυνατότητές μας μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Η Ελλάδα του Πολιτισμού, η Ελλάδα της Ιστορίας, η Ελλάδα των Παραδόσεων δεν μπορεί να χαθεί ούτε γιατί κάποιοι το πίστεψαν, ούτε γιατί κάποιοι μπορεί να το θέλουν. Η Ελλάδα μας μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Μπορεί, και πάλι, να τραβήξει μπροστά.
Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,
Αυτόν τον δρόμο αναζητούμε και προσδοκούμε οι Έλληνες σήμερα".

πηγή: yahoo

Κλείνω κι έρχομαι...

24ωρο shared σύνδεσμο.

24ωρο shared σύνδεσμο.
· · 3 ώρες πριν

Μια σκάλα που δεν οδηγεί πουθενά!
Σας λέει κάτι αυτό;

· · · 3 ώρες πριν ·


  • Αρέσει σε 8 άτομα.

    • Melina Stergiou Ναι ! ΑΔΙΕΞΟΔΟ .... ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ....
      3 ώρες πριν · · 1

    • Zoitsa Anagnostopoulou thn katastash pou odhgoumeste shmera kai sto mellon!!dhl pouthena!!
      3 ώρες πριν · · 2

    • Κατερίνα Κωνσταντίνου O κύκλος της ζωής!
      3 ώρες πριν · · 1

    • Βιβή Καμπούρη Κι όμως οδηγεί... Ξεκινά από ένα σημείο και καταλήγει στο ίδιο, αλλά σου έχει δώσει ένα ταξίδι. Σε κάθε σημείο αυτό του ταξιδιού έχεις διαφορετική οπτική των πραγμάτων... Παράλληλα βιώνεις αν επιλέξεις να ακολουθήσεις τη διαδρομή αυτή πως ότι ανεβαίνει κατεβαίνει κι ότι γυρίζει σταματά, που έλεγε και ένα παλιό άσμα...
      2 ώρες πριν · · 3
 

Πριν φύγω

Pangkritios Canada
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΥ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΝΑΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
ΕΙΣ ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ ΛΥΓΑΡΙΑ
...Συνεχίστε την ανάγνωση
· · · Πριν από 6 λεπτά ·