Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Υπάρχει και θα υπάρχει!

Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης!

ΝΑΙ, Βιργινία, Υπάρχει ο Σάντα Κλάους !!! ο Άγιος Νικόλας. Ο Άγιος Βασίλης !!!

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ "ΣΑΝΤΑ"

(από το "Ντέϊλυ Νιους, της Νέας Υ'ορκης )
ΝΑΙ, ΒΙΡΓΙΝΙΑ !!!
Υπάρχει ο Σάντα Κλάους! Ο Άγιος Νικόλας!
Ο Άγιος Βασίλης!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ στα "ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ"
και σ΄όλα τα "ηλιανθάκια του κόσμου!
YES,VIRGINIA…
(Saτ., Δεκ. 24th,.२०११, Daily News, page २०)
Ναι, ΒιργινίαΣτις 21 Σεπτεμβρίου, 1897, ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ δημοσίευσε εκείνο που έμελλε να γίνει το πλέον πολύ-διαβασμένο γράμμα μιας εφημερίδας। Το έστειλε ένα 8-χρονο κορίτσι, η Βιργινία Ο’Ηάνλον, η οποία ζούσε με τους γονείς της στο Μανχάταν.
Επάνω είναι ολόκληρο το κείμενο της επιστολής -κι εδώ η μετάφραση μου,
της απάντησης που εμφανίστηκε στο «Κύριο Άρθρο» του ΄Ηλιου,
από την Φράνσις Φαρσέλλους Τσέρτσς:

«…Αγαπητή Αρθρογράφε, είμαι 8 χρονών.
Μερικοί από τους μικρούς μου φίλους, λένε ότι δεν υπάρχει «Σάντα Κλάους»= ‘Αγιος Βασίλης.
Ο πατέρας μου λέει, «αν το δεις γραμμένο στον ΗΛΙΟ, είναι αλήθεια».
Πες μου, σε παρακαλώ, την αλήθεια, ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗς;
Βιρτζίνια Ο’Ηάνλον
115 Γουέστ, 95η Οδός
(Μανχάταν, ΝΥ)
Βιργινία, οι μικροί σου φίλοι κάνουν λάθος! Έχουν επηρεαστεί από το σκεπτικισμό μια εποχής σκεπτικισμού. Αυτοί δεν πιστεύουν παρά μόνον ότι δουν με τα μάτια τους. Νομίζουν ότι τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν το καταλαβαίνουν τα μικρά τους τα μυαλά.
Όλα τα μυαλά, Βιργινία, είτε είναι ανθρώπων ή παιδιών, είναι μικρά. Σ’ αυτό το μεγάλο κόσμο μας, ο άνθρωπος είναι απλώς ένα έντομο, ένα μερμήγκι, στην εξυπνάδα του, σε σύγκριση με τον απεριόριστο κόσμο που τον περιβάλλει, καθώς και το μέτρο της ευφυίας του στο να καταλαβαίνει την όλη αλήθεια και γνώση.
Ναι, Βιργινία, υπάρχει Άγιος Βασίλης. Υπάρχει όσο υπάρχει αγάπη, γενναιοδωρία, κι αφοσίωση, και γνωρίζεις ότι είναι άφθονες προσφέροντας στη ζωή σου την μεγαλύτερή τους ομορφιά και χαρά. Αλίμονο! Πόσο μονότονος θα ήταν ο κόσμος αν δεν υπήρχε Άγιος Βασίλης! Τόσο δυστυχισμένος όσο αν δεν υπήρχαν «Βιργινίες». Τότε, δεν θα υπήρχε παιδική πίστη, ούτε ποίηση, ούτε ρομαντισμός να κάνουν υποφερτή αυτή την ύπαρξη. Δεν θα είχαμε καθόλου ευχαρίστηση, παρά μόνο στην αίσθηση και στην όραση.
Το αιώνιο ΦΩΣ με το οποίο η παιδικότητα γεμίζει τον κόσμο, θα είχε εξαφανιστεί.
Να μην πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη! Τότε, να μην πιστεύεις στις νεράϊδες! Μπορεί να βάλεις τον πατέρα σου να μισθώσει ανθρώπους για να παρακολουθούν όλες τις καμινάδες κατά την Παραμονή των Χριστουγέννων για να πιάσουν τον Άγιο Βασίλη, μα ακόμη κι αν δεν τον είδαν να κατεβαίνει, ποια θα ήταν η απόδειξη; Κανένας δεν έχει δει τον Άγιο Βασίλη, μα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Τα πλέον αληθινά πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα που ούτε οι άνθρωποι μα ούτε και τα παιδιά έχουν δει. Είδες ποτέ σου νεράϊδες να χορεύουν στο γρασίδι; Φυσικά δεν είδες, μα αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν είναι εκεί. Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει ή να φανταστεί όλα τα θαύματα που δεν φαίνονται κι είναι αόρατα στον κόσμο. Διαλύεις την «ροκάνα του μωρού» και βλέπεις μέσα τι είναι εκείνο που δημιουργεί τον θόρυβο, αλλά στον αόρατο κόσμο υπάρχει ένα κάλυμμα που τον σκεπάζει , το οποίο ούτε ο δυνατότερος άνθρωπος, ούτε όλη η δύναμη των δυνατότερων ανθρώπων που υπάρχουν μπορεί να το διαλύσει. Μόνο η πίστη, η φαντασία, η ποίηση, η αγάπη, ο ρομαντισμός μπορούν να σύρουν στην άκρη αυτή την κουρτίνα, να δουν και να περιγράψουν την υπέρτατη ομορφιά και την εκείθεν δόξα. Είναι όλα αληθινά; Ω! Βιρτζίνια! Σ’ όλον αυτόν τον κόσμο τίποτα δεν είναι αληθινό και μόνιμο!
Όχι Άγιος Βασίλης! Δόξα τω Θεώ, ζει, και είναι παντοτινός. Χίλια χρόνια από σήμερα, Βιργινία, μάλλον 10 φορές 10 χιλιάδες χρόνια από σήμερα, θα συνεχίσει να κάνει χαρούμενες τις παιδικές καρδιές.
Φράνσις Φαρσέλους Τσέρτς
...και ο δικός μας "Αη-Βασίλης"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ήδη τον γνωρίζετε!!!!!!!!!!
Τελειώνει το Χριστουγεννιάτικο "ντύσιμο", στο γρασίδι ο πάγος τρίζει...
και η καρδιά, στ' αγκάλιασμα του μικρού εγγονού, πανηγυρίζει!
Να έχετε ένα θαυμάσιο ΣΗΜΕΡΑ, ένα χαρούμενο ΑΥΡΙΟ
κι ένα Χρόνο γεμάτο Υγεία, Καρτερία
και Αγάπη!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Υιώτα-Δημήτρης
και παιδιά!

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Είναι Χριστούγεννα! Να προλάβω να πω κι εδώ στους φίλους μου:
"Χρόνια Πολλά με ΥΓΕΙΑ", γιατί κι εδώ είναι η ψυχή μου!


Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Ο σκύλος που μιλάει

ΒΙΝΤΕΟ: O σκύλος που μιλά κατέκτησε τη Βρετανία το 2011!

ΒΙΝΤΕΟ: O σκύλος που μιλά κατέκτησε τη Βρετανία το 2011!Ο σκύλος που συνομιλεί με το αφεντικό του έσπασε κάθε ρεκόρ στη Βρετανία καθώς βρέθηκε στην κορυφή των πιο αγαπημένων βίντεο της χρονιάς, όπως ανακοίνωσε το Youtube…
Ένα πανέξυπνο και καλοφτιαγμένο βίντεο με το αφεντικό να ανακοινώνει στον αξιολάτρευτο σκύλο του ότι όποιο κρέας υπήρχε στο ψυγείο… ‘έκανε’ φτερά και οι χιουμοριστικές αντιδράσεις του τετράποδου ξετρέλανε τους Βρετανούς…

Άνω - Κάτω



Άνω - Κάτω

Άκης Πάνου

Συν

Ενώ συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω να αποκοπώ από τον κόσμο και δεν απενεργοποίησα ακόμα την σελίδα, πέτυχα αυτό:

Συνειδητοποίησα ...”


  • PDF

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα,
ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες:
τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία
αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες,
άρχισε να τις γεύεται, μία-μία και με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις
όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους
που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις
όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια
και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους
για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους
και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων
που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.

Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο.
Mετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος
για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.

Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…

Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι
να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα
που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων.

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής
τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι,
αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση
που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη
καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…

Είμαι σίγουρος
ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’ όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

Εύχομαι και ο δικός σου Σκοπός να είναι ο ίδιος
γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ ως το τέλος,
Ικανοποιημένος και σε Ειρήνη
με τη Συνείδησή σου και τους Αγαπημένους σου!!!

Mario de Andrade
Βραζιλιάνος ποιητής και συγγραφέας

Κρατημένα

Ποιες κρυμμένες δυνάμεις στης ζωής τα αινίγματα
ανεβάζουνε θάλασσες θολωμένες στα μάτια
και οι λύπες σε τι να χτυπάνε
σαν περνούν απ’ τα μέσα μας ρήγματα
και μας σπάνε σε χίλια κομμάτια;


καταλαβαίνω

Καλημέρα.
Το συγκεκριμένο τραγούδι, δεν έχει κάποια ιστορία από πίσω του. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Αρκεί αυτό που είναι.
Πολλά είναι αυτά τα τραγούδια που υπάρχουν στη δισκογραφία γιατί απλά τους αξίζει να υπάρχουν. Γι αυτό που λένε και γι αυτό που είναι. Κι ας μην έκαναν τη διαφορά. Ας μην έγιναν "διάσημα". Δεν χρειάζεται να είναι έτσι πάντα.
Όταν με ρωτάνε για κάποια τραγούδια αν θεωρώ πως αδικήθηκαν λέω πως όχι. Θα αδικούνταν μόνο αν ήξερα πως δεν έφτασαν στις καρδιές όσων τα άκουσαν. Δεν χρειάζεται να ακούγεται ένα τραγούδι στα ραδιόφωνα όλη τη μέρα για να θεωρηθεί επιτυχημένο. Μου αρκεί να ξέρω πως έστω κι ένας ακόμη άνθρωπος, το βάζει σπίτι του να το ακούσει, να πάρει δύναμη, να χαμογελάσει ή να προβληματιστεί. Τέτοιο είναι το τραγούδι αυτό. Μήνυμα ζωής, πηγή χαμόγελου και αισιοδοξίας και παρότρυνση να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Γιατί μας ανήκει. Γιατί απλά είναι δική μας η ζωή μας...
"Καταλαβαίνω"
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
CD: Είναι δική μας η ζωή μας (2000)
www.youtube.com
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα Στίχοι: Άρης Δαβαράκης Music: Evanthia Remboutsika Lyrics: Aris Davarakis CD: Είναι δική μας η ζωή μας Einai diki mas i zwi mas ...
· · · 3 ώρες πριν ·




Α, ρε Γιάννη!Η ανάρτησή σου με περίμενε...
Θα πάρω μια αναπνοή βαθιά. Τι να φοβηθούμε, πια;

Φίλης χαρές


«Δηλώνω Ελληνίδα και μόνον αυτό»

«Δηλώνω Ελληνίδα και μόνον αυτό»

Δημοσίευση: 20 Δεκ. 2011


  • 6







Την... αμαρτία μου θα την πω, ή ορθότερα, θα τη γράψω. Πολύ δύσκολα με κατακτούν τα βιβλία των Ελλήνων συγγραφέων που εκδίδονται στις ημέρες μας. Δεν είναι τόσο θέμα γραφής όσο θεματολογίας και «συμπεριφοράς». Θεωρώ ότι ορισμένες φορές χάνουν την κόκκινη γραμμή μεταξύ της ποιότητας και της δήθεν κουλτούρας και υιοθετούν μια ελιτίστικη στάση ζωής, προφανώς θεωρώντας ότι κακώς δεν τους έχει ακόμα δοθεί Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη ΔΕΝ είναι από αυτούς! Και ναι, δηλώνω θαυμάστριά της. Όχι μόνο γιατί η πένα της φτάνει σε λυρικά μονοπάτια που απογειώνουν την ελληνική γλώσσα, όχι μόνο γιατί ξέρει να πλάθει ιστορίες όπου η γλυκύτητα μπερδεύεται και συγκρούεται με την πικρία, αλλά - κυρίως - επειδή είναι ένας υπέροχος, λαμπερός και γεμάτος αισιοδοξία άνθρωπος. Αντιπροσωπεύει την ελληνική ψυχή έτσι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι...

[DSC08533.JPG]

Η Ιουστίνη, Τζουστινάκι για τους καλούς της φίλους, έχει στηρίξει την Πυξίδα και τους φίλους της, χωρίς να έχει κάποιο όφελος από αυτό. Σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός μάς έχει ήδη χαρίσει δύο βιβλία της: το «Για την Αγάπη των Άλλων» και το «Έρωτας στην Ομίχλη».

Ήρθε η ώρα να μας παραχωρήσει και μια συνέντευξη. Είναι μια καλή ευκαιρία να τη γνωρίσουμε καλύτερα και να μάθουμε τις απόψεις της καθώς ως μόνιμος κάτοικος Καναδά δεν έχει την προβολή που θα της έπρεπε από τα ελληνικά ΜΜΕ...



«Η Ελλάδα πειραματόζωο της Ευρωζώνης»

- Όπως και στο «Για την αγάπη των άλλων» έτσι και στον «Έρωτα στην ομίχλη» το θέμα σας βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Πιστεύετε ότι η ζωή ξεπερνά τη φαντασία;
«Η δημοσιογραφική μου φύση ειλικρινά δεν μου επιτρέπει να ξεφεύγω από την πραγματικότητα που λέγεται ζωή. Ακούγοντας ιστορίες ανθρώπων, τις αναπτύσσω μέσα μου επί χρόνια και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου τις καταθέτω στη μυθιστορηματική μορφή. Ναι, πιστεύω πως η ζωή φτιάχνει τα πιο ευφάνταστα σενάρια, πιο δυνατά από εκείνα της φαντασίας. Και θεωρώ χρέος μου να τα μυθιστοριοποιώ καθώς μερικές ιστορίες ανθρώπων πρέπει να αφήσουν τη βούλα τους στη λογοτεχνία και στις καρδιές των αναγνωστών».
- Και σε αυτό το βιβλίο σας φόντο της ιστορίας σας είναι η σκληρότητα αλλά και ο στρουθοκαμηλισμός μιας κλειστής επαρχιακής κοινωνίας. «Τόση ανθρώπινη συμφορά και κανείς δεν μιλούσε» αναφέρετε χαρακτηριστικά σε κάποιο σημείο. Εκτιμάτε ότι αυτά τα χαρακτηριστικά παραμένουν στην ελληνική περιφέρεια του 21ου αιώνα;
«Ναι, κανείς δε μιλάει ακόμη και σήμερα για τα κρυμμένα μυστικά. Όχι μόνο στην ελληνική επαρχία, που εξακολουθούν να ισχύουν τα ταμπού σχετικά με την ψυχική ιδιαιτερότητα, αλλά και εδώ στη Βόρεια Αμερική, που υποτίθεται πως η κοινωνία είναι πιο απελευθερωμένη. Τελευταία, μόνο άρχισαν να παραδέχονται επώνυμοι άνθρωποι πως στην οικογένειά τους ελλοχεύει η ψυχική νόσος. Παράδειγμα είναι η Μάργκαρετ Τρουντό, (η πρώην πρωθυπουργική σύζυγος του Καναδά) η οποία πάσχει από διπολική διαταραχή κι έχει βγει ανοιχτά στη βιογραφία της να παραδεχτεί την απόκλισή της. Είναι μια τάση που πιστεύω ότι θα βοηθήσει τους ανθρώπους με την ψυχική ιδιαιτερότητα να μη νιώθουν αλύτρωτοι, γιατί τελικά είναι οι εκλεκτοί αλύτρωτοι της φύσης!»
- Τελικά ποιο πρόσωπο αντιπροσωπεύει καλύτερα την ελληνική νοοτροπία. Η αθώα και αισιόδοξη Αμαλία ή η Ευθαλία των δεισιδαιμονιών;
«Και οι δύο τύποι γυναικών αντιπροσωπεύουν την ελληνική νοοτροπία. Θα υπάρχουν πάντα Αμαλίες που με τον αγνό ενθουσιασμό τους θα προσπαθούν να κατακτήσουν τον κόσμο, και θα υπάρχουν Ευθαλίες που θα κρύβουν πίσω από την πόρτα τους τα ένοχα μυστικά της οικογένειάς τους. Είναι αρχέτυπα που δεν τελειώνουν όσο κι αν έχει προχωρήσει η εποχή μας».
- Σε αυτό το χωριό της δεκαετίας του '70 «πολλοί γονείς στέλλουν τα παιδιά τους (σ.σ.: στο σχολείο) όχι από πρόθεση να τα μορφώσουν αλλά από υποχρέωσιν προς τον (σ.σ.: ευεργέτη) φαρμακοποιόν». Στην Ελλάδα των ημερών μας το βιβλίο ακόμα πασχίζει να μπει στην καθημερινότητα των Ελλήνων. Πόσο δύσκολο είναι τελικά να είσαι συγγραφέας στην Ελλάδα;
«Πιστεύω πως η Ελλάδα έχει ξεπεράσει τον αναλφαβητισμό της, πως οι γονείς έχουν περάσει στην αντίπερα όχθη με την προώθηση των παιδιών τους στη μόρφωση. Είναι μια καινούρια νομοτέλεια, που μας κάνει περήφανους. Όσο για το συγγραφέα στο ελληνικό περιβάλλον, πιστεύω πως οι Έλληνες αναγνώστες είναι δεκτικοί και γενναιόδωροι με το βιβλίο, πιστεύω πως ανταποκρίνονται στο ποιοτικό κάλεσμα αν ο συγγραφέας δεν επιθέσει στο έργο του το τείχος του απρόσιτου κουλτουριάρη. Θεωρώ ότι το παρεάκι των δήθεν ποιοτικών συγγραφέων και κριτικών, αυτό είναι που με δυσκολεύει γιατί ενοχλούμαι από τα κλειστά κυκλώματα και τα απροσπέλαστα στεγανά των δήθεν...»
- Ο «Έρωτας στην ομίχλη» κυκλοφορεί και ως ηλεκτρονικό βιβλίο από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ποια είναι η δική σας γνώμη για την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στον εκδοτικό τομέα;
«Πιστεύω πως το ηλεκτρονικό βιβλίο είναι το μέλλον, όπως σήμερα είναι το παρόν για τη βορειοαμερικάνικη αγορά. Η Ελλάδα έχει ακόμη δρόμο να διανύσει αλλά θεωρώ ότι οι σημερινοί εικοσάρηδες θα είναι οι αναγνώστες της ηλεκτρονικής μορφής των βιβλίων. Βέβαια, το εξώφυλλο και το σκληρό χαρτί είναι αντικατάστατα για μας που αρχίσαμε το δρόμο στην ανάγνωση κρατώντας βιβλία και ξεφυλλίζοντάς τα!»
- Το «ελληνικό πρόβλημα» έχει αντίκτυπο στους Έλληνες που ζουν μόνιμα στο εξωτερικό; Ποια είναι τα μηνύματα που λαμβάνετε εκεί, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού;
«Ω! Το ελληνικό πρόβλημα που έχει εξελιχθεί σε ευρωπαϊκό μας έχει πληγώσει εδώ στην ξένη. Η μικρή πατρίδα πήρε τέτοια αρνητική δημοσιότητα τα τελευταία δύο χρόνια που μας έκανε δυνατότερους Έλληνες στη Βόρεια Αμερική. Φοβούμαι όμως πως η Ελλάδα έχει γίνει το πειραματόζωο του ρήγματος της ευρωζώνης και πως προβλέπονται δυσοίωνες εποχές για τη χώρα μας. Σ΄αυτή την ιστορική συγκυρία δηλώνω Ελληνίδα και μόνον αυτό. Όλοι οι άλλοι προσδιορισμοί έρχονται δεύτεροι, τρίτοι, καταντούν αμελητέοι! Vive la Grece!!!»



















Η Ιουστίνη στον κήπο της πρωθυπουργικής κατοικίας στην Οττάβα

Η Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα και από το 1983 άρχισε να δημοσιογραφεί σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, καθώς και στην ΕΡΤ. Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων και διαφόρων εντύπων, ενώ παράλληλα συνεργάζεται με διάφορα ομογενειακά ΜΜΕ του Καναδά και της Αμερικής, όπως η εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης. Είναι μέλος της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (UNEQ), καθώς και της Ομοσπονδίας Αγγλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QWF).

Το συγγραφικό έργο της άρχισε με το βιβλίο «Η Μοναξιά Ενός Ασυμβίβαστου», ακολούθησαν το μυθιστόρημα «Πετάει, πετάει το συννεφο», «Στις Αγορές του Κόσμου»,το δίγλωσσο βιβλίο «Η Παρακαταθήκη», ένα τρυφερό πολυσυλλεκτικό βιβλίο για την αδελφή της «Μια πεταλούδα στη ζωή μας», το μεταφεμινιστικό μυθιστόρημα «Ψηλά Τακούνια Για Πάντα», το «Ημερολόγιο Αβάνας. Η Κούβα στο Λυκόφως του Κάστρου» και το μυθιστόρημα «Γιά την Αγάπη των Αλλων».

Εδώ και λίγους μήνες κυκλοφορεί το «Έρωτας στην Ομίχλη» και ταυτόχρονα, κυκλοφορεί το παιδικό βιβλίο της «Ο Πολ και η Λάρα ταξιδεύουν», το οποίο συνοδεύεται ένα μουσικό cd από τον Δημήτρη Κατή.

Για να επικοινωνήσετε μαζί της μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστολόγιό της (http://ioustini.blogspot.com) από όπου είναι και οι φωτογραφίες στη συγκεκριμένη ανάρτηση.

Λεπτομέρειες για το έργο της Ιουστίνης Φραγκούλη Αργύρη μπορείτε να βρείτε και στη σελίδα της στις εκδόσεις Ψυχογιός.

Πυξίδα © Πέννυ Μπροτζάκη e-mail: pyksida.gr@gmail.com

Το λάθος... Διορθώνεται;



Ένα απ' τα συγκλονιστικότερα βίντεο που έχω δεί!

Ναι, στην κάμερα του αετού!






Εδώ μια πολλή ενδιαφέρουσα σελίδα!

Καλές γιορτές, με Υγεία κι Αγάπη!



Η Τρίτη ηλικία είναι αισιόδοξη. Μπορούμε κι εμείς!
Μπορούμε;

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Αλήθειες




Λόγια Αλκυόνης Παπαδάκη, τόσο αληθινά...

Ευχαριστώ, κορίτσι, για την δόση!...

Το πάθος στον Μύλο




Δελτίο Νέου Τύπου
Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΟΥΓΑΝΑΚΗΣ
LIVE @ ΜΥΛΟΣ CLUB / ΤΡΙΤΗ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Μιχάλης Τζουγανάκης
…εκεί που το πάθος συναντά τη δύναμη και τη δεξιοτεχνία ξεκινά η ιδιαιτερότητα του τραγουδιστή και σολίστα του λαούτου. Ο σημαντικοτερος λαουτιερης της κρητης που ενωσε την παραδοσιακη Κρητικη μουσικη με την συγχρονη και εκανε τους νεους να την γνωρισουν και να την αγαπησουν.
LINK
INFO
Μύλος club
Ανδρέου Γεωργίου 56, περιοχή Σφαγεία
Προσέλευση: 21:00,
Τηλ κρατήσεων: 2310 510081
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: ταμειο: 12€, Φοιτητικο: 10€
 
1) παρακαλώ πολύ για ανακοίνωση ή μετάδοση
2) Για πληροφορίες, φωτογραφικό υλικό καθώς βιογραφικά καλλιτεχνών για συνεντεύξεις, παρακαλώ να επικοινωνήσετε μαζί μου
  
Μαρία Φυντανίδου
Υπεύθυνη Επικοινωνίας kazandb(club Μυλου)
Κινητό 694 99 50530
Mail: info@prcommunication.gr

24 γράμματα

  
Η λέξη της εβδομάδας: Ιταλία
Τι σημαίνει η λέξη "Ιταλία";

γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος (24grammata.com)

Ο πληθυσμός της γείτονος χώρας είναι 58.462.375 (απογρ. 2005). Έγινε ανεξάρτητο και ενιαίο κράτος το 1861 (τριάντα χρόνια μετά από εμάς). Από το δημοτικό σχολείο μαθαίνουμε για την κοινή πορεία που ενώνει τους δύο λαούς, αν και για την αρχαιότητα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μία ξεχωριστή χώρα αλλά για την κύρια περιοχή που ζει και μεγαλουργεί ο Ελληνισμός (Μεγάλη Ελλάδα). Οι Αρχαίοι Ελληνες, άλλωστε, ήταν οι «νονοί» της Ιταλίας. Όταν θα αποικήσουν τη χερσόνησο, θα βρουν τον ντόπιο πληθυσμό να ασχολείται αποκλειστικά με την εκτροφή των μοσχαριών. Το μοσχάρι στην ομβρική διάλεκτο ονομάζεται : vitlu < λατ. vitulus < λατ. vitalia < ελλ. Ιταλία. Οι Έλληνες θα αποκαλέσουν, μάλλον ειρωνικά, το ντόπιο πληθυσμό ως "Ιταλούς" (: γελαδάρηδες) και τη χώρα "Ιταλία" (: γη των μοσχαριών). Άλλωστε παρόμοια χρήση είχε γίνει με τη λέξη "Εύβοια" (< ευ + βους, περιοχή με πλούσια εκτροφή βοειδών). Η λέξη "Ιταλία" απαντάται για πρώτη φορά στον Ηρόδοτο. για περισσότερα, διαβάστε στο 24grammata.com

Η Ιταλία (ή "Μοσχαρία", αν προτιμάτε), αναμφισβήτητα είναι η χώρα του ωραίου και του εκλεπτυσμένου, αν και το όνομα της δεν το συνυπογράφει. Πάντως, πέρα από κάθε διάθεση αστεϊσμού, καλό είναι να τονίσουμε ότι η ετυμολογία της λέξης επιστημονικά είναι αβέβαιη. Η παραπάνω εκδοχή είναι η πιο ισχυρή. Άλλες πιθανές εικασίες είναι ότι προέρχεται από τον ήρωα Italo (o οποίος είναι μυθικό ήρωας και δεν έχει επιβεβαιωθεί, ιστορικά, η ύπαρξη του). Μία άλλη πιθανή εκδοχή είναι ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη Αιθαλία (Αethalia), "η ομιχλώδης από τους καπνούς χώρα", λόγω των ηφαιστείων της. Από την ίδια ρίζα παράγεται ετυμολογικά και το ηφαίστειο Αίτνα.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο 24grammata.com κλικ εδώ
Βάλτε Δωρεάν το widget με τα ebooks του 24grammata.com στον ιστότοπο σας.
Τα 24granmmata.com βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουν για πρώτη φορά στο ελληνικό διαδίκτυο μία οργανωμένη και καλαίσθητη συλλογή της ελληνικής γραμματείας (αρχαίας και νέας) στην αγγλική και ιταλική γλώσσα.
Στείλτε μας (σε μορφή pdf) παλαιά ή σπάνια βιβλία της βιβλιοθήκης σας
Αν επιθυμείτε να διατηρήσετε στην αιωνιότητα παλαιά και σπάνια βιβλία (ακόμα και ασήμων συγγραφέων) τα 24grammata.com σας δίνουν τη δυνατότητα. Aν είστε δικαιούχος ή απλώς έχετε στη βιβλιοθήκη σας παλαιά βιβλία (άνω των 70 ετών, ή από εκδοτικούς οίκους που έκλεισαν) σαρώστε τα (scanner) και στείλτετά σε μορφή pdf (η σάρωση μπορεί να γίνει και σε ένα φωτοτυπείο). Καλό είναι να συνοδεύεται και με ένα κείμενο (τουλάχιστον 5-10γραμμές) που θα ενημερώνει για τον συγγραφέα, το έργο ή τον αποστολέα. Τα 24grammata.com θα τα δημοσιεύσουν στη στήλη free ebooks – σπάνια ή παλαιά βιβλία. Μοναδικός σκοπός είναι να διατηρηθεί στην αιωνιότητα η πνευματική δημιουργία του παρελθόντος.

Δείτε όλο το αρχείο από την “λέξη της εβδομάδας” αλλά και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στη διεύθυνση www.24grammata.com. Μπορείτε να εγγραφείτε για να ενημερώνεστε για τα εβδομαδιαία ανανέωση από τα 24γραμματα, στη διεύθυνση http://24grammata.com/?page_id=6. Αν δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε ενημερωτικά μηνύματα, μπορείτε να επιβεβαιώστε ότι θέλετε να αφαιρέσετε το email σας από την ενημερωτική λίστα πατώντας εδώ.
If you wish to unsubscribe from our list, then please visit this link, or send an email to unsubscribe@24grammata.com..


24γραμματα© 2011. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος. Ανάπτυξη από τα 24γραμματα

Αλληλοβοήθεια


Μεγάλο το άρθρο, αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο.

ΑΒΑΤΟΝ



ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: «ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟ»
altΤο Άγιον Όρος, την τύχη την αγαθή είχα να το πρωταντικρίσω εγώ πετώντας μ' ένα «Μιράζ 2000» πάνω απ' τον Άθω πέρυσι τέ­τοιες μέρες. Ήταν το δώρο των φρου­ρών του Αιγαίου, όπως έκτοτε απο­καλώ τους πιλότους της πολεμικής μας αεροπορίας, για τη γιορτή των αρχαγγέλων, τη δική τους, προς μία δημοσιογράφο που επιμένει να με­τράει τις αναχαιτίσεις των απέναντι κι όχι τις παραβιάσεις τους...Να βλέπουν μ' ό­λα τα κύτταρα του φθαρτού σώματός τους, την προσευχή ως αύρα χαρμο­λύπης να εγκολπώνεται σκήτες και μοναστήρια, τις κατοικίες των ερα­στών μιας ταπεινότητας, που αντέχει χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζεται με πίστη κι αγάπη τους πολλούς και άπιστους.
Όταν διάβασα στις εφημερίδες πως δύο κοινοτικές κυρίες αξιωμα­τούχοι βγήκαν να μας επιτιμήσουν που επιμένουμε στο Άβατον του «Πε­ριβολιού της Παναγιάς» μας, ανάμε­σα σε κάτι φληναφήματα περί ισότη­τας των δύο φύλων, διακρίσεις κι άλ­λα τέτοια εκ του πονηρού, όταν τα έργα απάδουν των μεγαλοστομιών, στην αρχή γέλασα. Ύστερα δημοσιο­γραφικών πονηρεύτηκα, ανησύχησα, για να οργιστώ εντέλει από το ενδε­χόμενο να πρέπει να είμαι συνεχώς σε ...αγιορείτικη επιφυλακή.

Ήθελα να τις έχω μπροστά μου με ελληνικό κρασί και ψωμοτύρι, σε ά­γιες νύχτες ανοιξιάτικες, να μυρίζει αγιόκλημα και θυμάρι, να σκάνε μέσα στα ρούχα του ορθολογισμού τους και να τους μιλάω ώρες για τον έρωτα της ελευθερίας. Να προσπαθώ να τους πω πως για μας εδώ, τους ενα­πομείναντες και τις εναπομείνασες, ρωμιούς και ρωμιές, ο έρωτας είναι που έφερε το Άβατον του Ορους. Και πως στην κλίμακα των δικών μας α­ξιών, όπου θα βρεις κομουνιστή να κάνει το σταυρό του και παπά με το ντουφέκι να υπερασπίζεται τα ντουβάρια του και ελεύθερους πολιορκη­μένους και γυναίκες να χορεύουν κα­τά γκρεμού και μιαν Ανάσταση ακατα­νόητη, αφού πεθαίνεις με την πίστη πως ο θάνατος με θάνατο νικιέται.

Πώς να τους πω όμως, πως εμείς μαθημένοι να πληρώνουμε περατατζίδικα στο Χάρο, με τραγούδια σαν το «έβαλε ο θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Ά­δη άκουσε μια ντουφέκια», έχουμε μια Παναγιά που δεν είναι σαν τη Μαντό­να τους και κηδεύει το παιδί της με «Ω γλυκύ μου έαρ γλυκύτατόν μου τέκνον πού έδυ σου το κάλλος...». Τι να τους πω; Πως το Άβατον το σεβά­στηκαν επί τετρακόσια χρόνια οι μου­σουλμάνοι κατακτητές μας; Πως, ό­ποτε κατατρεγμένος, διωγμένος λα­ός, γυναικόπαιδα, έτρεξαν να κρυ­φτούν στο Άγιον Όρος; Το Άβατον ήρθη, όπως με την Αγάπη και για την Αγάπη αίρεται ως και η ελευθερία;

Θα με κοίταζαν ωσάν κάτοικο άλ­λου πλανήτη αν τους έλεγα πως, ό­ποιος προσπαθήσει να παραβιάσει το Άβατον θα βρει σ' αυτό το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής ως άπαρτο ανάχωμα, πρώτες και καλύτερες τις γυναίκες αυτού του τόπου που δεν μετράνε την «ελευθερία» και τα «δικαιώματά τους» με το μέτρο που κονταίνει την πίστη των ανδρών τους. Πως δεν συλ­λογίζονται με το μέτρο των δήθεν δη­μοκρατών που καμώνονται τους υπε­ρασπιστές των ανθρωπίνων δικαιω­μάτων και αποδέχονται την αποικιο­κρατική πολιτική, τα στρατηγικά συμ­φέροντα με χώρες βαφτισμένες «χώ­ρες του τρίτου κόσμου» και το εμπάρ­γκο στα παιδάκια του Ιράκ, ως το α­παραίτητο μέτρο συνετισμού της η­γεσίας τους.

Ποιος θα τολμήσει και κυρίως ποια γυναίκα πολιτικός να αντιπαρατεθεί σε μια στάση ζωής ελληνίδας γυναί­κας που ακόμη κι όταν πονάει και δεν καταλαβαίνει γιατί ο γιος της αφιε­ρώνεται στο Χριστό και χάνεται στο «Περιβόλι της Παναγιάς» το μόνο που δε σκέφτεται είναι να αντιπαρατεθεί στη βούληση του Άλλου, πατώντας εκεί όπου η ίδια δοξάζεται ως γυναί­κα όσο πουθενά αλλού. Είναι παρά­λογο, λοιπόν, το Άβατον; Πόσο; Ίσως όχι τόσο για μας όσο το... πολιτισμέ­νο γεγονός να υπάρχουν κέντρα δια­σκέδασης στη Δύση όπου οι πορτιέ­ρηδες αποφασίζουν ποιος μπαίνει μέ­σα και ποιος όχι, με μόνο κριτήριο την όψη, τα ρούχα και τον...αέρα κοσμικό­τητας που αποπνέουν. Πώς να το κα­ταλάβει το Αβατον αυτή η Δύση; Που ό,τι δεν κατανοεί, όπου αδυνατεί να αισθανθεί τον όποιο Άλλο με συγκα­τάβαση, οταν δεν μπορεί να ηθικολο­γήσει κατά τα καλά και συμφέροντά της, επεμβαίνει, κατακτά, καταπιέζει, βιαίως «εκπολιτίζει», πλούσια σε προσχήματα και λογικοφανή τεχνά­σματα, χρήματα και όπλα, βέτο σε διε­θνείς οργανισμούς κι άλλα πολλά πα­ρόμοια.

Όσο η Κύπρος θα χωρίζεται από μια γραμμή αίματος βαφτισμένη πρά­σινη για τις δυτικές συμμαχικές α­νάγκες. Όσο οι πλούσιοι δυτικοευρω­παίοι θα αναζητούν σεξουαλικό του­ρισμό ανήλικων στη Άπω Ανατολή ως ...διάλειμμα στις μπίζνες. Όσο ένα κε­φάλι κυανοκράνου θα βαραίνει όσο μια χιλιάδα ανώνυμοι νεκροί σε μαύρη, ά­σπρη, κίτρινη, χώρα επιρροής τους, αυτοί οι υπερασπιστές δήθεν, των αν­θρωπίνων δικαιωμάτων και της ισό­τητας δήθεν των φύλων, ούτε να μι­λούν επιτρέπεται για το Αβατον του Άθω. Νισάφι πια! Εκτός κι αν αληθεύ­ουν οι πληροφορίες πως τάχαμου η Ουνέσκο για να πατήσει πόδι εκεί όπου της λένε πως υπάρχουν θησαυ­ροί, με σταυροψυχάρεια τερτίπια και κατάλληλη διπλωματική εκμετάλλευ­ση της βαλκανικής πολυεθνικότητας των μονών, μηχανεύεται να θέσει υ­πό την προστασία της το Άγιον Όρος. Στον τόπο μας κάποιος πρέπει να τους πει όλων αυτών των προστατών, πως την προστασία αυτήν εμείς, άν­δρες και γυναίκες, τη λέμε νταβατζι­λίκι, την απεχθανόμαστε και την πα­τρίδα ακόμη και με Εφιάλτες δικούς μας, δεν την βγάζουμε στο κλαρί. Τη δε πίστη μας που δεν ξέπεσε ποτέ στην κοσμικότητα των συγχωροχαρτιών, την υπερασπιζόμαστε με αίμα.
Άλλωστε, πώς να κατανοήσουν ό­λοι αυτοί οι προστάτες και οι προ­στάτιδες δυνάμεις, πως εμείς την Πα­ναγία την έχουμε Αρχιστράτηγο, Υπέρμαχο και τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια και την έργω αγάπη μας καταθέτουμε πανηγυρικώς, ψάλλο­ντας ‘‘Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε’’.
Σ' αυτήν την Ορθόδοξη «πόρτα» του Ουρανού, οι δικοί μας άντρες μας αφήνουν εμάς τις αγαπημένες τους κέρβερους. Και βρυχώμεθα κάθε που κάποιος ή κάποια βαφτίζει «πολιτι­κή», το ανίερο δικαίωμα να παρεμβαί­νει στην ιερότητα της προσευχής που δεν καταλαβαίνει. Αν δε, προσπαθή­σει να την ...εφαρμόσει κιόλας, δα­γκώνουμε.

Λέγω «τύχη αγαθή» κι ας με πουν μελοδραματική, όσοι δεν ένιωσαν το προνόμιο να αεροζυγιάζονται με τα σύννεφα. Να περιδιάβαιναν τις κατοι­κίες των αγγέλων.

Λιάνα Κανέλλη, περιοδικό «ρδην» τεχος 11, 1997

Τάδε Έφη Κάρμα

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ’ της κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινίσει

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε :

«Τι είναι κρυφτό;»


Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.

Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:


Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.

Ένα, δυο, τρία άρχισε να μετράει
η Τρέλα


Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.

Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.

Η Γενναιοδωρία
δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη.

Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.


Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα, ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι` αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.

Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας
δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί...

1000... μέτρησε
η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.


Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε το ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει κα τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.
Σιγά - σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.

Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα... Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.

Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα, του είχαν πληγώσει τα μάτια.

Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα. Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...
Έφη Εφηβαίου-Κάρμα
(Τάδε Έφη Κάρμα, μια Λέξη Μέδουσα)




ΠΙΣΤΕΥΩ εις έναν Άγιο ελεύθερο άνθρωπο αποφυλακισμένο από τα δεσμά του φόβου και στον άγνωστο παράγοντα που γεννάει τη Φαντασία του ΠΙΣΤΕΥΩ,  ΠΙΣΤΕΥΩ σε μιαν ωραία γυναίκα που μπορεί, δαγκώνοντας το μήλο, στην κόλαση να δει έναν παράδεισο και στο καθετί που βλέπω που ακούω που μαντεύω που αγαπώ ΠΙΣΤΕΥΩ και με χρώματα που κάνουν αντίθεση στο σκούρο φόντο του ρεαλισμού τι σημαίνει ΚΥΡΙΑΚΗ πιστεύω, και σε μια φωτιά που σιγοκαίει στην καρδιά στον αιώνα τον άπαντα ΠΙΣΤΕΥΩ!