Στα πεταχτά πήρε η ματιά μου αυτό το ποίημα του Νάνου Βαλαωρίτη. Δεν τον έχω διαβάσει (σάμπως, τι έχω διαβάσει; Μόνο μια Μπίκα με οδηγούσε σωστά, κι ένας Βασίλης. Τέλος πάντων), μου έκανε εντύπωση.
Μ' αρέσει σαν ποίημα, αλλά διαφωνώ σε κάποια σημεία.
Μάλλον έφταιγε η περιστροφή της γης (που έγραφα νωρίτερα)
Το αντιγράφω, κι αν κάτσει, κάποια στιγμή, θα βρω την άκρη. Θα ξεμπερδέψω τα νοήματά του, θα τα ενώσω με τα δικά μου, κι αν δεν μ' αρέσει, ώ, ναι, θα το πω! Δεν μπορεί όλα τα γραφόμενά μας να είναι και σωστά! Η στιγμή τα κάνει όλα τόσα αλλιώτικα, κάθε φορά!
Πιστεύω σε μια χημική ένωση Πατέρα Παντοκράτορα
Πιστεύω σε μια ηλεκτρική εκκένωση Άγιο Πνεύμα
Πιστεύω σ' έναν Γιο Μονογενή που βγήκε από το σπέρμα
Πιστεύω σε μια φυσική εξέλιξη Μητέρα Αειπαρθένα
Πιστεύω σε μιαν Εκκλησία διακόπτρια του φωτός
Και σε δώδεκα Απόστολους του Έρωτα
Πιστεύω σ' ένα Εσταυρωμένο Δέντρο
και σε μιαν αρχική ουσία Π
Πιστεύω σ' έναν άγνωστο παράγοντα
Που γεννάει την περιέργεια
πιστεύω σ' ένα πονηρό και σ' ένα αθώο πνεύμα
Πιστεύω σε μιαν ωραία γυναίκα
Που θα με κάνει ευτυχισμένο
Πιστεύω στη μεγάλη δύναμη της φαντασίας
Που μπορεί στην κόλαση να δει έναν παράδεισο
Στο καθετί που βλέπω που ακούω που μαντεύω που αγαπώ
Πιστεύω
Πιστεύω σ' έναν άνθρωπο αποφυλακισμένο
Απ' τα δεσμά της σκέψης του του φόβου του το αυγό
Άγιος ελεύθερος στον Αιώνα τον Άπαντα.
(Συλλογή Α8, Α12: Εστίες μικροβίων, 1997)
Μ' αρέσει σαν ποίημα, αλλά διαφωνώ σε κάποια σημεία.
Μάλλον έφταιγε η περιστροφή της γης (που έγραφα νωρίτερα)
Το αντιγράφω, κι αν κάτσει, κάποια στιγμή, θα βρω την άκρη. Θα ξεμπερδέψω τα νοήματά του, θα τα ενώσω με τα δικά μου, κι αν δεν μ' αρέσει, ώ, ναι, θα το πω! Δεν μπορεί όλα τα γραφόμενά μας να είναι και σωστά! Η στιγμή τα κάνει όλα τόσα αλλιώτικα, κάθε φορά!
Νάνος Βαλαωρίτης Πιστεύω
από τον Themistocles Magriotis, Κυριακή, 23 Οκτώβριος 2011 στις 4:20 π.μ.
Πιστεύω σε μια χημική ένωση Πατέρα Παντοκράτορα
Πιστεύω σε μια ηλεκτρική εκκένωση Άγιο Πνεύμα
Πιστεύω σ' έναν Γιο Μονογενή που βγήκε από το σπέρμα
Πιστεύω σε μια φυσική εξέλιξη Μητέρα Αειπαρθένα
Πιστεύω σε μιαν Εκκλησία διακόπτρια του φωτός
Και σε δώδεκα Απόστολους του Έρωτα
Πιστεύω σ' ένα Εσταυρωμένο Δέντρο
και σε μιαν αρχική ουσία Π
Πιστεύω σ' έναν άγνωστο παράγοντα
Που γεννάει την περιέργεια
πιστεύω σ' ένα πονηρό και σ' ένα αθώο πνεύμα
Πιστεύω σε μιαν ωραία γυναίκα
Που θα με κάνει ευτυχισμένο
Πιστεύω στη μεγάλη δύναμη της φαντασίας
Που μπορεί στην κόλαση να δει έναν παράδεισο
Στο καθετί που βλέπω που ακούω που μαντεύω που αγαπώ
Πιστεύω
Πιστεύω σ' έναν άνθρωπο αποφυλακισμένο
Απ' τα δεσμά της σκέψης του του φόβου του το αυγό
Άγιος ελεύθερος στον Αιώνα τον Άπαντα.
(Συλλογή Α8, Α12: Εστίες μικροβίων, 1997)
Υγ.13/11/11 Απορώ τι μου "έκατσε" αρνητικά εκείνο το βράδυ! Απόψε όλα δείχνουν θετικά. Θέμα ματιάς, θέμα στιγμής. Θέμα ψυχολογίας και σύλληψης νοημάτων.
Τι ήθελα να πω εγώ;
Για τον ποιητή, ξέρουμε!
