Πέρασε πρωί - πρωί. Πρωί για κείνον. Όχι για μένα. Εγώ είχα νύχτα... Μια ζωή, κόντρα στα ρολόγια, στις μέρες, στις νύχτες. "Αγοράζω παλιά..." φώναζε με την ντουντούκα του. "Καθαρίζω κήπους, την αποθήκη σας..." Ξύπνησα, γιατί επέμενε... Τα μάτια όμως, δεν τ' άνοιξα. Μόνο μια φωνή βουβή φώναζε μέσα μου: "Παλιατζή, πέρνα κι από δω! Παλιατζή, πάρ' τα όλα..." Όταν τα μάτια αποφάσισαν ν' ανοίξουν και τα
... πόδια να στηλωθούν στην πορεία της μέρας, ο παλιατζής, αν και είχε σταθεί για ώρα στη γειτονιά μου, φαίνεται κάποιοι πρόλαβαν να "καθαρίσουν", ο παλιατζής είχε φύγει. Μού 'μεινε όμως ακόμα, η φωνή του. Κοιτάζω γύρω μου. Όλα παλιά. Τίποτα καινούργιο. Την επόμενη φορά που θα έρθει, θα τρέξω να του δώσω το κλειδί. Καλημέρα σε όλο τον κόσμο και ας είναι μεσημέρι! http://www.youtube.com/watch?v=3lbyqU9q1p4Δείτε περισσότερα