Μη μου μιλάς για τη φωτιά
δε ξέρω ν' απαντήσω
μέσ' τα ερείπια του καιρού
ζωή πάω να χτίσω
Μη μου μιλάς για κόλαση
την έχω ζήσει όλη
μη μου μιλάς για ουρανούς
για Θείο περιβόλι
Μη μου μιλάς για τα παιδιά
που ψάχνουνε στους δρόμους
σαν τους αλήτες τους σοφούς
δεν ξέρουν από νόμους
Σκοτάδια...
Με εικόνες:
Αυτά ήταν τα ερείπιά μου, σήμερα. Για βόλτα ξεκίνησα, "σκοτάδια" βρήκα.
Δεν είμαι, ούτε του ΠΑΜΕ, ούτε του "ΕΛΑ". Βρήκα "φως" και μπήκα.
"Είμαστε όλοι απολυμένοι..." έτσι κι αλλιώς!
Σ' ένα χαρτάκι σημείωσα: "Χωρίς εμάς, γρανάζι δε γυρνά!" Μ' άρεσε!
Εμάς, ναι! Και του "ΔΩΘΕ" και του "ΠΕΡΑ"...
Για μας έρχονται τα δύσκολα. Για τα γρανάζια...
"ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΠΑΙΔΙΑ, στον ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ"! Δε νομίζω πως στο ψωμί χωράει χρώμα...
Ένα χαρτάκι έγραφε:
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΥΣ ΤΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΜΑΖΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΒΟΛΟΥ
Απ' την άλλη μεριά έγραφε:
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΜΠΤΗ 5 ΓΕΝΑΡΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 18:30
Έτυχε να βρεθώ εκεί, δεν είχα σημαία με κανένα χρώμα, είχα μια ξέπνοη μηχανούλα...και άδειες τσέπες! Έφτανε!
Μετά, κάθισα σ' ένα παγκάκι και άπειρες εικόνες αυτής της Πλατείας, χόρευαν στο μυαλό μου...
Άχ, αυτή η Πλατεία! Έχω κλάψει, εκεί! Και πόσες μόνο, φορές, στάθηκα με τον δίσκο των χναριών... φτάνει!
Στ' άλλα ερείπια, αύριο! Αν και, τι εξηγώ; Μόνη μου τα λέω, ακόμα!
Οι ειδήσεις μου αργούν. Έχουν ψυχή, γι' αυτό! Δύσκολα βγαίνει!
Των ΦΩΤΩΝ ξημ. 3:21
(Σκέψου! Κι εγώ είμαι ακόμα στα σκοτάδια... Τα γρανάζια μου θέλουν λάδωμα και εννοώ το λάδι μηχανής, όχι τ' άλλο, το γνωστό... που μας έφτασε ως εδώ!)
