Προχθές γιόρταζε ο Γιάννης Φιλιππίδης. Ήθελα να του κάνω ένα δώρο, μα με πρόλαβε το ΣΟΚ του φίλου μας του Γιάννη, δεν πρόλαβα. (Είπα, σε άλλη ανάρτηση, πως με βγάζει πολύ εκτός η ζωή - κι απόψε... κοντά σε "εκτός" είμαι, μα την παλεύω...)
Τον Γιάννη δεν τον ξέρω προσωπικά. Τον γνώρισα στο Φεις και μου έκανε μεγάλη εντύπωση που ένας ηθοποιός, νέος, όμορφος, άφησε το θέατρο και έριξε όλο του το πάθος, όχι μόνο στην συγγραφή βιβλίων, αλλά στο να δημιουργήσει (με τους φίλους του) έναν δικό του εκδοτικό οίκο, να εκδίδει τα βιβλία του, και των φίλων του, να τρέχει να κατακτήσει θέση στο εμπόριο, να κάνει ποιοτικές βιβλιοπαρουσιάσεις, πώς αλλιώς, αν δεν ήταν και ποιοτική η μαγιά του (και τους - γιατί δεν μπορώ να κατέχω τα συμβολαιογραφικά, πίσω απ' τον προτότυπο εκδοτικό οίκο ΑΝΕΜΟΣ), να τρέχει χωρίς να κουράζεται, γιατί η δικαίωση και η αναγνώριση του δίνει δύναμη (τους πάντα), να διαμαρτύρεται, να διεκδικεί, να θυμώνει, να χαίρεται και να ενημερώνει συνέχεια τους φίλους στο Φεις, κ.λ.π.
Με λίγα λόγια, το θαυμάζω αυτό το παιδί και την επιμονή του, όχι για το όνειρο και την ιδέα, κι αυτό λόγω ηλικίας, Γιάννη, είμαι μεγαλύτερη βλέπεις και σε ηλικία και σε εμπειρία, σε πρόλαβα εγώ το 1999 που ήθελα να κάνω το ίδιο, μόνη μου, για μένα και για άλλους, μα επειδή ακριβώς ήμουνα μόνη μου, παρέμεινε η ιδέα στο μυαλό μου, κοιμήθηκε, κι όταν ξύπνησε της έδωσα μια μικρή ζαχαρίτσα με την βιαστική έκδοση το "Στιγμές" και συνήλθα, για τότε...
Μετά, προείχαν άλλα, μετά, άλλαξα πλευρό, σκέψεις και όνειρα.
Τα πολυλογώ. Ξέφυγε πόνος μου, αν και τώρα, δεν είναι!
Θαυμάζω λοιπόν την ιδέα και προσπάθεια "Άνεμος", γενικά! Μ' αρέσει η ιδέα και η πραγματοποίηση αυτής της ενωμένης παρέας και εύχομαι να είναι έτσι, πάντα! Μπορούν, αν ο στόχος τους παραμείνει στο "εμείς" και δεν ξυπνήσουν εγωισμοί και τα γνωστά ανθρώπινα, που όσο και να το θέλεις, δεν μπορείς να τ' αποφύγεις.
(Σαν μεγαλύτερη μιλάω και σαν χαστουκισμένη αρκετά, απ' τον χώρο του βιβλίου).
Βιβλία του Γιάννη και του Ανέμου, δεν έχω διαβάσει ακόμα, θα 'ρθει η στιγμή, μα έχω ακούσει τόσα αποσπάσματα από βιντεάκια των βιβλιοπαρουσιάσεων που έχω κλάψει χωρίς να το καταλάβω, ώστε δεν χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις στο αν θα μ' άρεσαν τα βιβλία!
Δεν θέλω να πολυλογώ. Την ουσία νομίζω την είπα. Το πρόβλημά μου τώρα είναι που να σας πρωτοπαραπέμψω! Έχει δεν έχει χρόνο που άρχισε να φυσά κι υπάρχει τόση ύλη! Θα φέρω ότι βρω πρώτο, και να 'μαστε γεροί, καλά, όσο υπάρχει αύριο, θα υπάρξουν και καλύτερες αναρτήσεις!
Πολύχρονος, Καλοτάξιδος, Γιάννη! Και σε σένα και στον Άνεμο, ούριους ανέμους!
· · Κοινοποιήστε · 29 Δεκέμβριος 2011 στις 10:35 π.μ. ·
Τον Γιάννη δεν τον ξέρω προσωπικά. Τον γνώρισα στο Φεις και μου έκανε μεγάλη εντύπωση που ένας ηθοποιός, νέος, όμορφος, άφησε το θέατρο και έριξε όλο του το πάθος, όχι μόνο στην συγγραφή βιβλίων, αλλά στο να δημιουργήσει (με τους φίλους του) έναν δικό του εκδοτικό οίκο, να εκδίδει τα βιβλία του, και των φίλων του, να τρέχει να κατακτήσει θέση στο εμπόριο, να κάνει ποιοτικές βιβλιοπαρουσιάσεις, πώς αλλιώς, αν δεν ήταν και ποιοτική η μαγιά του (και τους - γιατί δεν μπορώ να κατέχω τα συμβολαιογραφικά, πίσω απ' τον προτότυπο εκδοτικό οίκο ΑΝΕΜΟΣ), να τρέχει χωρίς να κουράζεται, γιατί η δικαίωση και η αναγνώριση του δίνει δύναμη (τους πάντα), να διαμαρτύρεται, να διεκδικεί, να θυμώνει, να χαίρεται και να ενημερώνει συνέχεια τους φίλους στο Φεις, κ.λ.π.
Με λίγα λόγια, το θαυμάζω αυτό το παιδί και την επιμονή του, όχι για το όνειρο και την ιδέα, κι αυτό λόγω ηλικίας, Γιάννη, είμαι μεγαλύτερη βλέπεις και σε ηλικία και σε εμπειρία, σε πρόλαβα εγώ το 1999 που ήθελα να κάνω το ίδιο, μόνη μου, για μένα και για άλλους, μα επειδή ακριβώς ήμουνα μόνη μου, παρέμεινε η ιδέα στο μυαλό μου, κοιμήθηκε, κι όταν ξύπνησε της έδωσα μια μικρή ζαχαρίτσα με την βιαστική έκδοση το "Στιγμές" και συνήλθα, για τότε...
Μετά, προείχαν άλλα, μετά, άλλαξα πλευρό, σκέψεις και όνειρα.
Τα πολυλογώ. Ξέφυγε πόνος μου, αν και τώρα, δεν είναι!
Θαυμάζω λοιπόν την ιδέα και προσπάθεια "Άνεμος", γενικά! Μ' αρέσει η ιδέα και η πραγματοποίηση αυτής της ενωμένης παρέας και εύχομαι να είναι έτσι, πάντα! Μπορούν, αν ο στόχος τους παραμείνει στο "εμείς" και δεν ξυπνήσουν εγωισμοί και τα γνωστά ανθρώπινα, που όσο και να το θέλεις, δεν μπορείς να τ' αποφύγεις.
(Σαν μεγαλύτερη μιλάω και σαν χαστουκισμένη αρκετά, απ' τον χώρο του βιβλίου).
Βιβλία του Γιάννη και του Ανέμου, δεν έχω διαβάσει ακόμα, θα 'ρθει η στιγμή, μα έχω ακούσει τόσα αποσπάσματα από βιντεάκια των βιβλιοπαρουσιάσεων που έχω κλάψει χωρίς να το καταλάβω, ώστε δεν χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις στο αν θα μ' άρεσαν τα βιβλία!
Δεν θέλω να πολυλογώ. Την ουσία νομίζω την είπα. Το πρόβλημά μου τώρα είναι που να σας πρωτοπαραπέμψω! Έχει δεν έχει χρόνο που άρχισε να φυσά κι υπάρχει τόση ύλη! Θα φέρω ότι βρω πρώτο, και να 'μαστε γεροί, καλά, όσο υπάρχει αύριο, θα υπάρξουν και καλύτερες αναρτήσεις!
Πολύχρονος, Καλοτάξιδος, Γιάννη! Και σε σένα και στον Άνεμο, ούριους ανέμους!
- · · Κοινοποιήστε · Παρασκευή στις 10:49 π.
www.youtube.com
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο εδώ: http://www.anemosekdotiki.gr/ «... Αλλά βαρέθηκα να αισιοδοξώ μονάχα τα πρωινά, που ο ήλιος λούζει τις απέναντι ταράτσες,...
www.anemosekdotiki.gr
Ποιοί είμαστε | Νέες εκδόσεις | Πεζογραφία | Ποίηση | Συγγραφείς | Αγορά | Επικοινωνία
