περονόσπορος

Το τοπίο άλλαξε. Οι ανταύγειες χάθηκαν, ο ουρανός συννέφιασε, το δωμάτιο, το ίδιο, κι εγώ μαζί, μετά το τηλεφώνημα για την γιορτή του Γοργία, έπιασα τον εαυτό μου να μετράει πια, τους ζωντανούς, κι όχι τους πεθαμένους, λες κι έπεσε περονόσπορος, ξέφυγε απ' τα μήλα κι έπιασε φίλους και συγγενείς, διαπίστωσα πως μεγάλωσα, γι' αυτό τόσο πλησιάσμα...όχι, δεν θα πάω να κοιταχτώ στον καθρέφτη! Με έχω δει και τρόμαξα...
Ο αέρας θυμήθηκε να αποτελειώσει ότι άφησε στη μέση, πόρτες κι ανοιχτά παράθυρα χτυπάνε, δυο τσιγάρα καίγανε ταυτόχρονα, κλείνω ότι χτυπάει, συν τηλέφωνα και υπολογιστές. Όχι, δεν θα πάρω άλλο... για τώρα. Η δόση ήταν μεγάλη, πάλι.
Και ναι, δυστυχώς, πάλι θα λείπω απ' το χωριό...
Να μη λείψω κι απ' αλλού...
Πρέπει να μάθεις τι εύχεσαι, Κατειρήνα! Κλείνουν δρόμοι απ' τα χιόνια. Το ξέχασες;