Κι άλλες! Πολλές!

Αχ! Κατερινιώ, καλέ Κατερινιώ, δεν επήρες άντρα μέσα απ' το χωριό!



Πάλι; Κερνάω, ντε, τις άλλες Κατερίνες, λίγο καθυστερημένα, βέβαια...



Πέρασαν τα χρόνια, ξεχαστήκαμε, κουραστήκαμε... Κατερίνα η ζωή μας μια μεγάλη παγίδα. Ξεχασμένες αγάπες, ξεχασμένες πατρίδες, χρεωμένες ιδέες, κουρασμένες ελπίδες τα όνειρά μας ρεκλάμες σε οθόνες τα είδα, Κατερίνα η ζωή μας, μια μεγάλη ΠΑΓΙΔΑ!

Πίσω απ' των ματιών σου το παράθυρο στάθηκα και χάθηκα στο άπειρο τράβηξα την γκρίζα σου κουρτινα με κοιτούσες και γελούσες ΚΑΤΕΡΙΝΑ
τώρα σταυροδρόμια και χαθήκαμε ψάξαμε για ίχνη μα δε βρήκαμε ξεχασμένοι και οι δυο σ' αυτή την πόλη κάπως έτσι ξεχασμένοι ζούμε όλοι.



Αχ! Κατερίνα μικρή Κατερίνα με τέτοια νειάτα, γιατί πλένεις πιάτα;

Έτσι πήραν αέρα οι Κατερίνες και γράφτηκαν και τα άλλα... τραγούδια! Πες το, ντε!
Εδώ πάμε για 52! Δε μας πιάνει!

Είσαι Κατερίνα, μη γίνεις μια Κατίνα! Καλό! Παράτα όλες σου τις κατσαρόλες σου, κι άντε παντρέψου κανένα νιο, Κατερινιώ!Να' τα!