Τετάρτη βράδυ 11:47
Απόψε η νύχτα μου είναι σιωπηλή και τα φτερά μου τσαλακωμένα...
Λόγος; Πάντα θα υπάρχει ένας σοβαρός λόγος που θα με κλείνει στο καβούκι μου.
Κάνω μια γύρα στον κόσμο, να ξεχαστώ, να τσουλήσει πιο γρήγορα κι αυτή η νύχτα.
Μια βαριά λέξη περιφέρεται σήμερα στο Φεις, και στη ζωή, απ' ότι φαίνεται. Κρατάω το θέμα γιατί κάτι έχω να σχολιάσω, άλλη στιγμή. Εδώ έπαθα το πρώτο ΣΟΚ και δεν το πίστευα! Δεν είναι ότι δεν είναι αλήθεια, δεν είναι ότι δεν το έχουμε ακούσει ή δεν το έχουμε πει για κάποιον, κάποια, είναι το ότι τραγουδιέται με πολλή ευκολία... Εκεί, κάτι με χαλάει. Όχι, δεν έχει να κάνει με "επίπεδο". Έχει να κάνει με την προσβολλή της ψυχής, κάθε ανθρώπου και θεωρώ πως είμαστε πολλοί μικροί εμείς για να την κρίνουμε ως "πουτάνα".
Δεν μπορώ να φανταστώ αυτό το όμορφο παληκάρι να το τραγουδάει σ' ένα κέντρο, κάποιες κοπέλες να του ρίχνουν λουλούδια, άντρες να το χορεύουν ζεμπεκιά, οι γυναίκες τους να χτυπάνε παλαμάκια... κ.λ.π. Δεν φτάνει μέχρι εκεί η φαντασία μου. Δεν ξέρω αν είμαι καθυστερημένη, σεμνότυφη, αν προσβάλλομαι εύκολα, αν θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να προσβάλλονται όλες οι γυναίκες, γενικά, ακόμα και οι άντρες, δεν ξέρω...
Ξέρω μόνο πως η τέχνη είναι τέχνη, ανάλογα τα λόγια της και την ψυχή της! Δεν μπορώ να φανταστώ ένα κόσμο φίλων που θα αλληλοαφιερώνουν μεταξύ τους αυτό το τραγούδι, ούτε ότι θα σκάω στα γέλια όταν θα το ακούω, από όποιοδήποτε στόμα!
Θα μου πεις, το τραγούδι είναι εκτόνωση.
Θα σου πω, ναι, αλλά ανάλογα με το που θα εκτονώνεται κάποιος! Θα είναι στο γήπεδο; Στην πλατεία; Στην ταβέρνα; Στην παρέα;
Θα δείξει! Το ότι θα γίνει επιτυχία, δεν το συζητώ! Έχει ωραία μουσική, ωραία φωνή, ας βγει κι έτσι το μεροκάματο... Μόνο που δεν θα φταίει η πουτάνα η ψυχή μιας γυναίκας γι' αυτό, αλλά η πουτάνα η ζωή που μας ξεγέλασε (ή εμείς ρημάξαμε;) που τραγουδάει με αλλιώτικη εκτόνωση ένα άλλο παλληκάρι, εξίσου όμορφο και με εξίσου ωραία φωνή.
Επιλογές είναι αυτές, γούστα, και συνάμα στάσεις ζωής.
Εδώ βρήκα περισσότερα για το θέμα!
Έκλεψα μόνο αυτά:
Ξέρετε ότι είμαι αθυρόστομος και ορισμένες φορές απλά αισχρός. Δεν το κάνω εσκεμμένα για να προκαλέσω γέλιο (όπως ο Λαζόπουλος), απλά είναι το επίπεδό μου τέτοιο και μου βγαίνουν οι βωμολοχίες εντελώς αυθόρμητα. Δεν είμαι υπερήφανος που το λέω, αλλά οφείλω να μην κρύβω το προφανές. Προς τι αυτός ο πρόλογος; Η αφορμή φυσικά είναι το νέο τραγούδι κάποιου Νίκου Οικονομόπουλου.
Δε με πείραξε (εννοείται) που αυτός ο πιτσιρικάς επέλεξε να βγει από την αφάνεια με ένα τραγούδι στο οποίο κυριαρχεί ο στίχος «Πουτάνα στην ψυχή». Απλά θέλω να τονίσω μια αλλαγή που υπάρχει στο πέρασμα του χρόνου: Κάποτε ο Μπιλάρας ο Παπακωνσταντίνου είπε πως «Ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες» και παρεξηγήθηκαν όλοι οι σεμνότυφοι, με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα αστείο είδος λογοκρισίας (το @ στη λέξη πουτάνα). Σήμερα δεν υπάρχουν τέτοια κολλήματα.
Αυτός ο ομολογουμένως πολύ όμορφος βουτυρομπεμπές λοιπόν, ο οποίος λατρεύεται από ένα target group το οποίο κάποια στιγμή θα φτάσει σε ηλικία που θα έχει και δικαίωμα ψήφου (ω ναι), θέλησε να μας μιλήσει για τη γυναικεία ψυχή με έναν πολύ εύγλωττο και... μάγκικο τρόπο. Ο «Νίντζα των αποκαλύψεων» βρήκε το προφίλ του στο Facebook και κατέγραψε αντιδράσεις:
.....
Στο πόδι σηκώθηκε μια ολόκληρη γειτονιά πριν από μερικά 24ωρα.
Ο διαπληκτισμός μιας νεαρής μητέρας με την ηλικιωμένη γειτόνισσά της ξέφυγε από κάθε όριο και απειλήθηκε γενική σύρραξη.
Αφορμή ήταν ένα σχόλιο που έκανε για την νεαρή η ηλικιωμένη την ώρα που περνούσε έξω από το σπίτι της. Το σχόλιο έγινε χαμηλόφωνα αλλά δυστυχώς για την ηλικιωμένη, η νεαρή την άκουσε και καθώς αυτό που ειπώθηκε ( λέξη άρχιζε από π...)
ήταν ιδιαίτερα προσβλητικό άρχισε να την προκαλεί να βγει έξω για να την δείρει! Αντί για την ηλικιωμένη βγήκε ο σύζυγός της αλλά τίποτε δε σταματούσε τη νεαρή που φώναζε με όλη τη δύναμή της με αποτέλεσμα όλη η γειτονιά να βγει στο δρόμο.
Για πάνω από μία ώρα η ηλικιωμένη έμεινε κρυμμένη στο σπίτι της και τελικά με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων η νεαρή μητέρα πείστηκε να πάει στο δικό της φωνάζοντας πάντως ότι θα κατέθετε μήνυση στη γειτόνισσά της αν δεν την έβρισκε μπροστά της τις επόμενες ημέρες...
Υγ. Ναι, ήταν το θέμα της ημέρας, φαίνεται! Η φτώχεια θα φέρει πολλά, σίγουρα!
Τελικά, έστω κι αν η σκέψη μου είναι αλλού, πάλι απόψε, κατάφερα κουτσά στραβά να ολοκληρώσω τώρα την ανάρτηση. Δεν θέλω ν' αφήνω πολλά για αύριο, καθότι σιτεμένη και η ζωή δύσκολη.
Ναι, αυτό το τραγούδι, αγγίζει εν μέρει την εκτόνωσή μου, γιατί βρίζει αόριστα, αν και η ζωή...ακούει....
Ας είμαστε καλά, να τραγουδάμε! Αυτό! Μόνο!
Υγ. Στον αέρα, γιατί πολύ ασχολήθηκα με το θέμα!
Απόψε η νύχτα μου είναι σιωπηλή και τα φτερά μου τσαλακωμένα...
Λόγος; Πάντα θα υπάρχει ένας σοβαρός λόγος που θα με κλείνει στο καβούκι μου.
Κάνω μια γύρα στον κόσμο, να ξεχαστώ, να τσουλήσει πιο γρήγορα κι αυτή η νύχτα.
Μια βαριά λέξη περιφέρεται σήμερα στο Φεις, και στη ζωή, απ' ότι φαίνεται. Κρατάω το θέμα γιατί κάτι έχω να σχολιάσω, άλλη στιγμή. Εδώ έπαθα το πρώτο ΣΟΚ και δεν το πίστευα! Δεν είναι ότι δεν είναι αλήθεια, δεν είναι ότι δεν το έχουμε ακούσει ή δεν το έχουμε πει για κάποιον, κάποια, είναι το ότι τραγουδιέται με πολλή ευκολία... Εκεί, κάτι με χαλάει. Όχι, δεν έχει να κάνει με "επίπεδο". Έχει να κάνει με την προσβολλή της ψυχής, κάθε ανθρώπου και θεωρώ πως είμαστε πολλοί μικροί εμείς για να την κρίνουμε ως "πουτάνα".
Δεν μπορώ να φανταστώ αυτό το όμορφο παληκάρι να το τραγουδάει σ' ένα κέντρο, κάποιες κοπέλες να του ρίχνουν λουλούδια, άντρες να το χορεύουν ζεμπεκιά, οι γυναίκες τους να χτυπάνε παλαμάκια... κ.λ.π. Δεν φτάνει μέχρι εκεί η φαντασία μου. Δεν ξέρω αν είμαι καθυστερημένη, σεμνότυφη, αν προσβάλλομαι εύκολα, αν θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να προσβάλλονται όλες οι γυναίκες, γενικά, ακόμα και οι άντρες, δεν ξέρω...
Ξέρω μόνο πως η τέχνη είναι τέχνη, ανάλογα τα λόγια της και την ψυχή της! Δεν μπορώ να φανταστώ ένα κόσμο φίλων που θα αλληλοαφιερώνουν μεταξύ τους αυτό το τραγούδι, ούτε ότι θα σκάω στα γέλια όταν θα το ακούω, από όποιοδήποτε στόμα!
Θα μου πεις, το τραγούδι είναι εκτόνωση.
Θα σου πω, ναι, αλλά ανάλογα με το που θα εκτονώνεται κάποιος! Θα είναι στο γήπεδο; Στην πλατεία; Στην ταβέρνα; Στην παρέα;
Θα δείξει! Το ότι θα γίνει επιτυχία, δεν το συζητώ! Έχει ωραία μουσική, ωραία φωνή, ας βγει κι έτσι το μεροκάματο... Μόνο που δεν θα φταίει η πουτάνα η ψυχή μιας γυναίκας γι' αυτό, αλλά η πουτάνα η ζωή που μας ξεγέλασε (ή εμείς ρημάξαμε;) που τραγουδάει με αλλιώτικη εκτόνωση ένα άλλο παλληκάρι, εξίσου όμορφο και με εξίσου ωραία φωνή.
Επιλογές είναι αυτές, γούστα, και συνάμα στάσεις ζωής.
www.youtube.com
Από την καινούργια δισκογραφική δουλειά του Νίκου Οικονομοπουλου ''θα ειμαι εδω'' Στίχοι :Μανδηλαρης Παναγιώτης Μουσική : Παρασκευοπουλος Δημήτρης ψέμα και υ...
Εδώ βρήκα περισσότερα για το θέμα!
Έκλεψα μόνο αυτά:
Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου 2011
Το Facebook του Νίκου Οικονομόπουλου
Δε με πείραξε (εννοείται) που αυτός ο πιτσιρικάς επέλεξε να βγει από την αφάνεια με ένα τραγούδι στο οποίο κυριαρχεί ο στίχος «Πουτάνα στην ψυχή». Απλά θέλω να τονίσω μια αλλαγή που υπάρχει στο πέρασμα του χρόνου: Κάποτε ο Μπιλάρας ο Παπακωνσταντίνου είπε πως «Ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες» και παρεξηγήθηκαν όλοι οι σεμνότυφοι, με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα αστείο είδος λογοκρισίας (το @ στη λέξη πουτάνα). Σήμερα δεν υπάρχουν τέτοια κολλήματα.
Αυτός ο ομολογουμένως πολύ όμορφος βουτυρομπεμπές λοιπόν, ο οποίος λατρεύεται από ένα target group το οποίο κάποια στιγμή θα φτάσει σε ηλικία που θα έχει και δικαίωμα ψήφου (ω ναι), θέλησε να μας μιλήσει για τη γυναικεία ψυχή με έναν πολύ εύγλωττο και... μάγκικο τρόπο. Ο «Νίντζα των αποκαλύψεων» βρήκε το προφίλ του στο Facebook και κατέγραψε αντιδράσεις:
www.youtube.com
"πουτάνα & σιτεμένη" (στίχοι & μουσική: Νίκος Μεργιαλής) cd: "άρχισε να φυσά" studio niva παραγωγή 2010
Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου 2011
ΕΙΔΗΣΗ ΣΟΚ...!!...ΤΗΝ ΕΙΠΕ.."ΠΟΥΤ@ΝΑ.."...ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΤΗΣ...ΠΟΥΤ@ΝΑΣ....!!!!!!!!
Στο πόδι σηκώθηκε μια ολόκληρη γειτονιά πριν από μερικά 24ωρα.
Ο διαπληκτισμός μιας νεαρής μητέρας με την ηλικιωμένη γειτόνισσά της ξέφυγε από κάθε όριο και απειλήθηκε γενική σύρραξη.
Αφορμή ήταν ένα σχόλιο που έκανε για την νεαρή η ηλικιωμένη την ώρα που περνούσε έξω από το σπίτι της. Το σχόλιο έγινε χαμηλόφωνα αλλά δυστυχώς για την ηλικιωμένη, η νεαρή την άκουσε και καθώς αυτό που ειπώθηκε ( λέξη άρχιζε από π...)
ήταν ιδιαίτερα προσβλητικό άρχισε να την προκαλεί να βγει έξω για να την δείρει! Αντί για την ηλικιωμένη βγήκε ο σύζυγός της αλλά τίποτε δε σταματούσε τη νεαρή που φώναζε με όλη τη δύναμή της με αποτέλεσμα όλη η γειτονιά να βγει στο δρόμο.
Για πάνω από μία ώρα η ηλικιωμένη έμεινε κρυμμένη στο σπίτι της και τελικά με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων η νεαρή μητέρα πείστηκε να πάει στο δικό της φωνάζοντας πάντως ότι θα κατέθετε μήνυση στη γειτόνισσά της αν δεν την έβρισκε μπροστά της τις επόμενες ημέρες...
Υγ. Ναι, ήταν το θέμα της ημέρας, φαίνεται! Η φτώχεια θα φέρει πολλά, σίγουρα!
Τελικά, έστω κι αν η σκέψη μου είναι αλλού, πάλι απόψε, κατάφερα κουτσά στραβά να ολοκληρώσω τώρα την ανάρτηση. Δεν θέλω ν' αφήνω πολλά για αύριο, καθότι σιτεμένη και η ζωή δύσκολη.
Ναι, αυτό το τραγούδι, αγγίζει εν μέρει την εκτόνωσή μου, γιατί βρίζει αόριστα, αν και η ζωή...ακούει....
Ας είμαστε καλά, να τραγουδάμε! Αυτό! Μόνο!
Υγ. Στον αέρα, γιατί πολύ ασχολήθηκα με το θέμα!
